Τετράμυθος Winery

‘Ένα οινοποιείο όπου εφαρμόζονται πιστά οι αρχές της βιολογικής γεωργίας’

Η Αιγιαλεία φημίζεται από την αρχαιότητα για την αμπελοκαλλιέργεια της. Ο Παυσανίας την μνημονεύει,  χαρακτηρίζοντας τα χωριά της «επιτήδεια εις την φύτευση της αμπέλου. Η αμπελουργική ζώνη, Πλαγιές Αιγιαλείας εκτείνεται παραλιακά από το Αίγιο μέχρι τη Αιγείρα και προς τα νότια, φτάνει μέχρι τα Καλάβρυτα.

Για να φτάσει κάποιος στο οινοποιείο Τετράμυθος, πρέπει να παρεκκλίνει από την Εθνική οδό Αθηνών-Πατρών μόλις δέκα χιλιόμετρα, διασχίζοντας ένα δρόμο φιδογυριστό και ανηφορικό, συνάμα όμως συναρπαστικό από την ήρεμη ομορφιά του άγριου τόπου. Το οινοποιείο φωλιάζει στις παρυφές του Άνω Διακοπτού, στις πλαγιές του Χελμού απ’ όπου μπορείς να αγναντέψεις τον Κορινθιακό κόλπο και να νοιώσεις την θαλασσινή του αύρα.

Ο τόπος έχει καταστραφεί επανειλημμένα από δασικές πυρκαγιές και κάποιες περιοχές ακόμη και σήμερα θυμίζουν κρανίου τόπο. Από την λαίλαπα δεν γλύτωσε ούτε το παλιό οινοποιείο του Τετράμυθου που καταστράφηκε ολοσχερώς, αφήνοντας μόνο κάτι καψαλισμένες φιάλες να θυμίζουν την καταστροφή. Σήμερα στην περιοχή κυριαρχούν τα αμπέλια ανάμεσα στα καρβουνιασμένα δέντρα, εκεί που κάποτε ήταν ένα δύσβατο πευκόδασος με «κρυμμένες»καλλιέργειες. Το μέρος είναι άγριο, κακοτράχαλο, τα μονοπάτια που οδηγούν στις φυτεμένες περιοχές είναι στενά, συστρέφονται και ανεβοκατεβαίνουν απότομα, βαθιά αυλακωμένα απ΄ την διάβρωση μιας και η δύναμη των βρόχινων νερών δεν συναντά πλέον κανένα φυσικό εμπόδιο.

Τα αμπέλια του Τετράμυθου είναι διάσπαρτα. Αλλού το Μαύρο Καλαβρυτινό, αλλού το Αγιωργίτικο κι αλλού ο Ροδίτης, το Sauvignon Blanc, η Μαλαγουζιά, το Cabernet και το Merlot. Κάθε ποικιλία και άλλο μέρος, άλλο μεσοκλίμα, άλλο υψόμετρο με διαφορές, ακόμη και στην μηχανική σύσταση του εδάφους. Όλα περιβάλλονται από άγρια αρωματικά φυτά ρίγανης, τσάι του βουνού, θυμάρι, μέντας και θάμνων βατομουριάς (Ο “μύθος” λέει πως μέρος της αρωματικής τους αύρας περνάει στα σταφύλια κι από κείνα στο κρασί). Ακόμη και το ρετσίνι που χρειάζεται για να αρωματισθεί η εξαιρετική Ρετσίνα του Τετράμυθου, συλλέγεται από τα δύο πεύκα που έμειναν απείραχτα δίπλα στο αμπέλι του Αγιωργίτικου. Ο τρόπος φύτευσης και διαμόρφωσης των αμπελιών είναι διαφορετικός, ανάλογα με την ποικιλία και τις ανάγκες της κάθε υποπεριοχής. Στον Ροδίτη το σύστημα διαμόρφωσης είναι το κυπελλωτό, ενώ στο Μαύρο Καλαβρυτινό το διπλό γραμμοειδές. Εφαρμόζονται πιστά οι αρχές της βιολογικής γεωργίας στην καλλιέργεια των αμπελώνων, κάτι που γίνεται αβίαστα γιατί πηγάζει από την αγάπη που τρέφουν οι άνθρωποι του Τετράμυθου, για αυτό τον τόπο.

Εντυπωσιακό είναι και το ιδιότυπο σύστημα ποτίσματος. Το νερό σπανίζει στην περιοχή. Μια μικρή φυσική πηγή όμως μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά και ψηλότερα, έδωσε την δυνατότητα της αποθήκευσης του λιγοστού νερού που πηγάζει,. Οι άχρηστες δεξαμενές οινοποίησης που έγιναν ακατάλληλες για χρήση μετά από την πυρκαγιά, βρήκαν λόγο ύπαρξης. Έτσι όταν η ξηρασία αρχίζει να γίνεται ανυπόφορη για τα πρέμνα, υπάρχει (έστω και σε περιορισμένο βαθμό) ένας τρόπος ανακούφισής τους.

Όλες αυτές οι αντίξοες συνθήκες, δεν στάθηκαν ικανές να πτοήσουν την θέληση και την αγάπη του Αρίστου και του Στάθη Σπανού για την παραγωγή του κρασιού και την αμπελοκαλλιέργεια. Άλλωστε μεγάλωσαν σ’ αυτό τον τόπο και είχαν δεθεί με αυτό τον τρόπο ζωής. Σχεδόν από το ξεκίνημά διαχειρίστηκαν τους αμπελώνες με όλες τις νόρμες τις βιολογικής καλλιέργειας. Το 1999 ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον οινολόγο Παναγιώτη Παπαγιαννόπουλο που κατάγεται από την ίδια περιοχή. Τότε ήταν που ξεκίνησαν μια πιο συστηματική και επαγγελματική προσέγγιση στην αμπελουργία και την οινοποίηση. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι πρώτες φιάλες του “Τετράμυθου”. Σταδιακά προχωρούν στην επέκταση και τη φύτευση νέων αμπελιών, ενώ το 2003 ξεκινά η ανέγερση ενός από τα πιο σύγχρονα οινοποιεία της περιοχής, ικανού να καλύψει όχι μόνο τις ανάγκες της παρασκευής κρασιού αλλά και να καλύψει την μελλοντική άνοδο και ζήτηση της κάθε οινοτουριστικής τάσης. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2004 και παρά τον μικρό του όγκο, είναι καλαίσθητο, εναρμονισμένο με το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική αισθητική της περιοχής. Άκρως λειτουργικό και σύγχρονο, διαθέτει ξεχωριστό χώρο για γευσιγνωσίες καθώς και μια έκθεση με επώνυμα αξεσουάρ κρασιού.

Από τα κρασιά του κτήματος που δοκιμάστηκαν, ξεχώρισα τα ακόλουθα:

Ρετσίνα Τετράμυθος, Ροδίτης (Ονομασία κατά παράδοση). Η οινοποίηση έγινε σε πιθάρι. Έντονα αρώματα λεμονιού, πράσινου μήλου, θυμάρι, και νότες πεύκου. Νεαρό γεμάτο φρεσκάδα με αυστηρή οξύτητα, μέτριο σώμα και ωραία αίσθηση εσπεριδοειδών στην παλέτα. Σφριγηλό, ζωηρό και ευχάριστο με καλή δομή και διάρκεια. Με τέτοια δείγματα, πιστεύω πως η Ρετσίνα θα ξαναβρεί την θέση που της ανήκει.

Μηλιά 2012, Sauvignon Blanc (ΠΓΕ Αχαΐα). Χρυσοκίτρινο με υψηλής έντασης αρώματα περγαμόντου, ανανά, μάνγκο, χλωρών αρωματικών και νότες γρασιδιού. Αιχμηρή οξύτητα, πλούσιο με τα εσπεριδοειδή, το αχλάδι και το φασκόμηλο να κυριαρχούν στο στόμα. Μακριά διάρκεια, νεύρο και πολυπλοκότητα για ένα από τα σύνθετα Sauvignon Blanc στην Ελλάδα.

Μαύρο Καλαβρυτινό 2011, (ΠΓΕ Αχαΐα). Πορφυρό με αρώματα βιολέτας, κερασιού, δαμάσκηνου, βατόμουρου και μαύρου τσαγιού και ζωικές νότες να εναλλάσσονται. Καλή οξύτητα, ντελικάτες τανίνες με νόστιμη και πυκνή, αρωματική παλέτα. Φρέσκο, στρογγυλό, πολύπλοκο με μακριά φρουτώδη διάρκεια.

Μηλιά Ερυθρό 2011, Merlot, Cabernet Sauvignon, Μαύρο Καλαβρυτινό (ΠΓΕ Πελοπόννησος). Έντονο ρουμπινί, νεαρό με καθαρά αρώματα βατόμουρου, βύσσινου, μύρτιλων, καφέ, με νότες κυνηγιού. Υψηλή οξύτητα, μέτριο σώμα με υψηλές, αλλά λεπτόκοκκες τανίνες που θέλουν τον χρόνο τους αλλά τονίζουν την παρουσία των κόκκινων φρούτων στην παλέτα. Μακριά διάρκεια, στρογγυλό και ισορροπημένο με δυνατότητα μακρόχρονης παλαίωσης.

Cabernet Sauvignon 2010, (ΠΓΕ Αιγιαλεία). Βαθύ πορφυρό χρώμα με σύνθετο και πυκνό μπουκέτο. Οι 24 μήνες παραμονής του στο βαρέλι δεν επισκίασαν καθόλου την ένταση και την καθαρότητα των μικρών μαύρων φρούτων. Ζωικές νότες και νύξεις ευκαλύπτου καπνού και σοκολάτας του δίνουν επιπλέον πολυπλοκότητα. Καλή οξύτητα, πληθωρικό με πλούσιες και γλυκές τανίνες. Άριστη δομή, ισορροπία και υψηλή πυκνότητα φρούτου του δίνουν μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης.

Στέφανος Κόγιας, IHCW by WSPC.