“Ideal” Κι όμως η φινέτσα έχει όνομα
“Ideal “Πρόσκληση σε γεύμα : Κι όμως η φινέτσα έχει όνομα. Το Νέον Ιντεάλ ένα καινούργιο μπιστρό απ’αυτά τα νεοκλασσικά, τα ψηλοτάβανα σπίτια που πάντα ονειρεύομαι να αποκτήσω με το λαχείο..
Στην γωνία της Τσιμισκή με Γρηγορίου Παλαμά, στον ημιώροφο, ανοίγει τις πόρτες του και μπαίνεις σ’ άλλη εποχή, σ’ αλλη χώρα. Ευρωπαϊκός αέρας. Μεγάλοι καθρέφτες, σερβίτσια και πορσελάνες, βαθυπράσινοι βελούδινοι καναπέδες, ωραία φωτιστικά, ποπ αρτ σκαμπό. Συνδυάζει σάλες και μουσεία ξένα. Μου θύμισε σάλα στο Victoria & Albert Museum του Λονδίνου.
Το φαγητό του τίμιο που καθημερινά εναλλάσσεται -εκτός του μικρού καταλόγου των ψητών του. Ενδιαφέρουσα η πίτα με φακές μυρωδικά και φέτα ,εξαιρετικό το φύλλο της. Το χούμους σε ταξίδευε στα μπαχάρια της Ανατολής, η σαλάτα η χειμωνιάτικη ντεκόρ χιονισμένο με άρωμα πορτοκαλεώνα εξαιρετικά αρωματική .
Την απογοήτευση της έλλειψης του χιουνκάρ την συγκεκριμένη μέρα αφού είπαμε το μενού, την πήρε το τσαχπίνικο κριθαρότο μόσχου και φέτας ελαφρώς αρωματισμένο από σκόρδο και θυμάρι. Και για το τέλος ιδανικά ένας μουσακάς έφερε την Άνοιξη.
Ας την καλοδεχτούμε τουλάχιστον φινετσάτα ,τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας σε κόκκινο με την ευγενέστατη οικοδέσποινα του Πένυ, να μας λέει την ιστορία του χώρου του παλιού και του Νέου Ιντεάλ . Αφεθήκαμε στην αναδρομή , για να ξεκουραστούμε από την δύσκολη εβδομάδα ,στους τζαζ ήχους του. “Ιδανικές” αποδράσεις ακόμη κι εντός.
Ροδιά Ράμογλου.