Ο Θάνος Στασινός μιλά για τη NIKKEI κουζίνα (και όχι μόνο)
Ο ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗ NIKKEI ΚΟΥΖΙΝΑ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!) ΣΤΟ MELISOULA.GR
Έχει δουλέψει σε Ισπανία, Γαλλία και Μονακό και είναι ένας από τους πρώτους που έφερε την κουζίνα ΝΙΚΚΕΙ στην Ελλάδα. (Δεν ξέρετε τι είναι; Δείτε εδώ!) Τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη, στο Canteen, όπου ως guest chef ετοίμασε ένα εξαιρετικό δείπνο για όσους είχαν την τύχη να κλείσουν εγκαίρως, στην sold out βραδιά του wine bar-εστιατορίου. Μια ώρα πριν ξεκινήσει το δείπνο, απόλυτα προετοιμασμένος και χαλαρός, βρήκε χρόνο να μου μιλήσει. Και είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα! Κυρίες και κύριοι, ο Θάνος Στασινός!
«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί πότε να γίνω μάγειρας. Δεν μαγείρευα πότε, μόνο καμιά φορά βοηθούσα το Πάσχα με το αρνί… Στον στρατό, λοιπόν, με ρίξανε σε μια κουζίνα και μαγείρευα για 500 άτομα. Είχα τρελαθεί,δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η περιπέτεια. Κάποια στιγμή όμως, γνώρισα έναν τύπο που συνυπηρετούσε μαζί μου και ήταν sous chef σε ένα λαμπρό εστιατόριο. Μου έδειξε 4-5 βασικές τεχνικές και άρχισα να καταλαβαίνω και να αγαπάω την μαγειρική. Αυτός ήταν και η αιτία που πήγα σε σχολή. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι…Ήμουν πέντε χρόνια μάγειρας όταν συνειδητοποίησα ότι δεν ξέρω να καθαρίζω σωστά ούτε κρεμμύδι. Όμως, ήμουν από τους τυχερούς μάγειρες που έπεσαν στα χέρια του Δημήτρη Μελεμένη. Εκεί κατάλαβα ότι η μαγειρική έχει πλούτο! «
Η περουβιανή κουζίνα
Δεν αποφάσισα ποτέ ότι θα ασχοληθώ με την περουβιανή κουζίνα. Ήταν κάτι που με βρήκε στην πορεία μου και το ακολούθησα. Βέβαια, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η περουβιανή κουζίνα και η NIKKEI δεν είναι το ίδιο. Η NIKKEI είναι το αποτέλεσμα της μίξης δυο πολιτισμών, Ιαπωνίας και Περού. Επίσης έχει επιρροές από την Ισπανία αλλά και από Κίνα.
«Πολλοί με ρωτούν πιο είναι το μυστικό που έκανε την κουζίνα μιας μικρής χώρας της Λατινικής Αμερικής παγκόσμιο trend. Είναι πολύ απλό! Έχουν μια κουζίνα πεντανόστιμη και έναν πολιτισμό που κρατάει χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει πολιτιστικό κύρος. Κατάλαβαν ότι από το φαγητό τους θα επιβιώσουν οπότε οργάνωσαν έναν γαστρονομικό πυρήνα και τον προώθησαν στην παγκόσμια αγορά…»
«Η αντίληψη του φαγητού στο Περού μοιάζει πολύ με την ελληνική. Τρώνε σαν οικογένεια και μοιράζονται το φαγητό. Όλα στην μέση του τραπεζιού και τα πιάτα να γυρνάνε. Οι διαφορές είναι στα υλικά αλλά και σε κάποιες τεχνικές. Το σεβίτσε και το lomo saltadoτο είναι τα πιο γνωστά πιάτα με τα οποία μπορεί να ξεκινήσει να μαθαίνει κανείς αυτή την κουζίνα. Το πιο διάσημο γλυκό τους είναι τα picaron. Κάτι σαν λουκουμάδες από γλυκοπατάτα και κολοκύθα.»
ΝΙΚΚΕΙ στο Κολωνάκι
«Οι Αθηναίοι αγκάλιασαν την συγκεκριμένη κουζίνα και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι γαστρονομικά δεν φοβίσαμε τον κόσμο με αποστειρωμένο σέρβις και φαγητό με αφρούς, ζελέ κλπ. Οι γεύσεις μας στο εστιατόριο ΝΙΚΚΕΙ στο Κολωνάκι είναι απλές, προσγειωμένες στον ουρανίσκο.Το 2009 όταν την έφερα για πρώτη φορά στην Κηφισιά ήρθα με πολλά επιχειρηματικά λάθη, όποτε ήταν δύσκολο να αφομοιωθεί από το αθηναϊκό κοινό.Το 2015 όμως που ξεκινήσαμε στο Κολωνάκι, πέτυχε το κράμα».
«Το γεύμα που θυμάμαι ως καλύτερο της ζωής μου είναι στο Louis XV-Alain ducasse στο Μονακό. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει απλό φαγητό σε επίπεδο τριών αστεριών Michelin.»
Το εστιατόριο Le Louis XV – Alain Ducasse στο Μόντε Κάρλο
«Σταθμός στην καριέρα μου ήταν το Μονακό όπου μετεκπαιδεύτηκα το 2009. Εκεί έζησα κάτι παραπάνω από καριέρα. Σταθμός στην καριέρα μου ήταν το Μονακό όπου εκει έζησα κάτι παραπάνω απο καριέρα. Έκατσα στο ίδιο τραπέζι με τον Άλεν Ντελον, αρραβωνιάστηκα με την ballester Audrey,άκουσα από το στόμα του παστορ γιατί στο meridien έχουν ακόμα ταραμοσαλάτα ως επίτιμο πιάτο, εδώ και 50 χρόνια.»
«Επίσης, μετεκπαιδεύτηκα και στο Pakta των αδελφών Adrià στην Βαρκελώνη. Με ρωτούν πώς είναι να δουλεύεις στη κουζίνα ενός παγκοσμίου κλάσης εστιατορίου.. Κοιτάξτε δεν εντυπωσιάστηκα γιατί δούλεψα με τον Αλμπέρ ούτε πήγα εκεί για να δω το καλύτερο φαγητό του κόσμου. Δεν μπορείς να πεις ότι ο Αντριά έχει καλύτερο φαγητό από τον Ducasse η από τον Jiro,έχει όμως διαφορετικό. Αυτό όμως που έχει καταφέρει ο όμιλος είναι μοναδικό. Ποιο είναι αυτό; Να μας αφαιρέσει από το κεφάλι αυτό το χαζό καπέλο του σεφ που ιδρώνεις σαν βλάκας και σε τρώει το κεφάλι σου. Να βγάλει από την νοοτροπία μας το στρατιωτικό καθεστώς που επικρατεί στις κουζίνες με τον βούρδουλα. Να μας ξεκολλήσει από το μαγειρικό κόμπλεξ ότι χρησιμοποιούμε μόνο υλικά τις χώρας μας και τίποτε άλλο. Το Pakta ένωσε τους μάγειρες με τους σερβιτόρους, άνοιξε το άβατο της κουζίνας..Χρωστάμε πολλά σε αυτούς τους λαμπρούς μάγειρες. Δεν είναι τυχαία η φράση: «Pakta familia ,DURO PAREJO»!!!
Eπιμέλεια συνέντευξης: Άννα Ποδάρα
Φωτογραφίες: Χριστίνα Δημητριάδου