Αυτό που η Ελλάδα παράγει, ο κόσμος μπορεί να το πάρει
Πώς είναι δυνατόν η χώρα που έχει τις καλύτερες ελιές για λάδι να κατέχει μόνο το 4% τις παγκόσμιας βιομηχανίας ελαιολάδου και το 28% της παγκόσμιας αγοράς φέτας;
Διάφορες χώρες του κόσμου, όλα αυτά τα χρόνια επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες και μέσα ώστε να μετατρέψουν το αλμυρό αυτό τυρί σε άλειμμα, χαμηλό σε λιπαρά, τυρί που ψήνεται. Μικρές επιχειρήσεις στην Ιταλία και την Ισπανία κατάφεραν να εισέλθουν στην παγκόσμια αγορά αντικαθιστώντας τα πιεστήρια με την πιο αποδοτική τεχνολογία φυγοκέντρισης.
Οι δύο χώρες αυτή τη στιγμή σχεδόν καλύπτουν όλες τις ανάγκες της αγοράς. Ο εισαγωγέας ελληνικών προϊόντων στην Αμερική, ο Τάσος Χρονόπουλος δηλώνει πως η αποδιοργάνωση της αγροτικής επιχείρησης, η αδυναμία της να ακολουθήσει την τρελή πορεία των απαιτήσεων της αγοράς, η μη κατανόηση από τους Έλληνες παραγωγούς της ανάγκης καθιέρωσης προδιαγραφών και εμπορικών κανόνων μαζί με τις συχνές απεργίες στα λιμάνια κατέστρεψαν την φήμη εκτός από τα τρόφιμα.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, όπως δηλώνει ο ίδιος ότι έβρισκε λάδι κατώτερης ποιότητας σε συσκευασία με άλλη ετικέτα που δήλωνε άλλη ποιότητα. Ούτε ήταν λίγες οι φορές που άνοιγε κιβώτια και έβρισκε μέσα σε αυτά φιάλες λαδιού με σκισμένη , τσαλακωμένη ή και καθόλου ετικέτα. Μια πρόσφατη έρευνα στη Αμερική, δείχνει τις προκλήσεις σαν ευκαιρίες και πιστεύει πως με μικρές επενδύσεις, αλλαγές της διοίκησης και ποιοτικό έλεγχο, η βιομηχανία της φέτας και του ελαιολάδου, μπορεί να είναι πιο κερδοφόρα.
Το ίδιο συμβαίνει και στον τουρισμό. Η Ελλάδα στοχεύει στους απλούς τουρίστες ενώ ένα γιοτ γεμάτο με εκατομμυριούχους μπορεί να αποφέρει πολύ μεγαλύτερα κέρδη από ένα καράβι γεμάτο με ανθρώπους της μεσαίας τάξης. Και παρόλο που η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ναυτιλιακό στόλο στον κόσμο μπήκε στην ευρωζώνη σαν η δεύτερη πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης.
Αυτό οφείλεται στις μη σταθερές κυβερνήσεις της χώρας που προσπαθούσαν να μοιράσουν όσον το δυνατόν περισσότερα χρήματα κατά την διάρκεια που ήταν στην εξουσία. Όπως δηλώνει ο Νίκος Βεντούρης, οικονομολόγος στο ανεξάρτητο ίδρυμα οικονομικής και βιομηχανικής έρευνας οι επικεφαλής των επιχειρήσεων στην Ελλάδα έμαθαν ότι μπορούν να κάνουν χρήματα και τις δουλειές τους πολύ πιο γρήγορα και εύκολα χρησιμοποιώντας “φίλους” τους στην κυβέρνηση.
Επίσης λέει πως καταστροφικές ήταν και οι συνέπειες από την απουσία ελεγκτικού μηχανισμού μετά το 1981 όπου χρήματα εισήλθαν στον αγροτικό τομέα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλοί αγρότες αντί να τα χρησιμοποιήσουν για να αγοράσουν καινούργια τρακτέρ τα χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν καινούργιες Mercedes.
O Βεντούρης πιστεύει πως για να αλλάξει η κατάσταση στην χώρα πρέπει να γίνουν επενδύσεις αλλά οι επενδύσεις απαιτούν πίστη στο πολιτικό σύστημα κάτι που λείπει σήμερα από την χώρα. Μπορεί η Ελλάδα να πέρασε δύσκολα χρόνια στο παρελθόν και τώρα να κρέμεται από ευρωπαϊκές χώρες (κυρίως την Γερμανία) για να μάθει πόσο δύσκολη θα είναι η επόμενη δεκαετία για αυτήν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει να είναι μεγάλα, αλλά είναι ικανοποιητικό να γνωρίζεις πως η λύση μπορεί να βρίσκεται σε πράγματα που οι Έλληνες γνωρίζουν χρόνια πως να τα κάνουν από μόνοι τους, όπως η επεξεργασία της ελιάς και το αλάτισμα του τυριού.
Μετάφραση Κική Παναγιώτου.
