Γιάννης Τσέλεπος και Κοκκινόμυλος αλληλένδετα στοιχεία ποιότητας!
Οι κάθετες δοκιμές κρύβουν πάντα ένα μικρό και γλυκό κίνδυνο. Ο γλυκός (;) είναι να σταματήσεις να δοκιμάζεις και να πίνεις χωρίς να φτύνεις…. για να χρησιμοποιείς και τα πτυελοδοχεία. Ο μικρός (;) να θέλεις να συνεχίσεις με το ίδιο κρασί και μετά τη δοκιμή και να μην βρίσκεις. Η Σταυρούλα ένας από τους δύσκολους και καλούς ”κριτές” των δοκιμών κάποιες από τις εκπληκτικές χρονιές του Κοκκινόμυλου τις χάρηκε μέχρι την τελευταία σταγόνα. Κάποιοι άλλοι επέλεξαν τις δικές τους. Ο Γιάννης Τσέλεπος, όμως, κατάφερε με απίστευτο ταλέντο να έχει τον τρόπο να δέσει αυτές τις προτιμήσεις και μέσα σε δυόμισι να τις κάνει απόλαυση.
Πάμε να δούμε τι ακριβώς με σύντομες αναφορές τι έκανε αυτή τη δοκιμή κορυφαία για ‘μένα για τη δύσκολη χρονιά του 2013.
•Ξεκινάμε με 2010 μία αναμφισβήτητα ζεστή χρονιά που κατάφερε στον Κοκκινόμυλο να δώσει ισορροπία σε αρώματα από κόκκινα φρούτα, ευγενείς και ώριμες τανίνες προετοιμάζοντας μας ότι είναι ένα κρασί με εξέλιξη στο χρόνο κάτι που φαίνεται και από το καλά ενσωματωμένο του αλκοόλ. Αυτή η χρονιά ήταν και η αφορμή να μάθουμε ότι η επιλογή των βαρελιών πότε δεν είναι μία και δεσμευτική. Τα βαρέλια που χρησιμοποιούνται προέρχονται από διάφορους οίκους και ειδικά καψίματα στην ποιότητα του ξύλου. Και η απόλυτη διαφορά ότι η οινοποίηση γίνεται στο βαρέλι.
Σκοπός των κρασιών στο Κτήμα Τσέλεπου είναι να ελέγχεται πρώτα η αμπελουργία και μετά το οινολογικό κομμάτι, γι’ αυτό και πίσω από αυτή την προσπάθεια κρύβεται και μία σπουδαία ομάδα που ο Γιάννης Τσέλεπος επιμένει να αναφέρει με θαυμασμό.
Βασικό στοιχείο, ο τρύγος! Ο Τσέλεπος επαναλάμβανε συνεχώς ότι πρέπει να αφήνεις την φύση να σου δώσει αυτό που μπορεί και το σταφύλι πρέπει να ωρίμασει όπως μπορεί κάθε χρονιά. Απόδειξη και η ιδιαίτερη στροφή στην εξέλιξη και τη δημιουργία φυσικών κρασιών. Ακολουθεί το 2009, μία χρονιά με πολλές βροχές στον τρύγο. Τα 750μέτρα στους πρόποδες του Πάρνωνα δεν τον πτόησαν ποτέ να κάνει τρύγο Νοέμβριο και να αποδείξει ότι τα κρασιά terroir φαίνονται στα 4 χρόνια.
•Το 2009 έκτος από στενό μηνίσκο έχει και κομψότητα με μπαχάρια, άνθη και μία δική του δροσιά.
•Στη ζεστή χρονιά του 2008 το Merlot αποδεικνύει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Είναι λαμπερό με κύριο χαρακτηριστικό την οξύτητα. Στο στόμα εμφανίζονται η βοτανικότητα, τα γήινα αρώματα και το κλασικό χαρακτηριστικό της μυρωδιάς του χόρτου.
•Περνάμε στο 3 φορές μεγάλο χρυσό 2007. Ώριμο φρούτο και δέρμα με φόντο ρουμπινί ξεκινούν μία συζήτηση με διάρκεια και απόψεις που αποδεικνύουν πραγματικά τη μαγεία που έχουν αυτές οι δοκιμές.
•Η κακή χρονιά του 2006 αποτελεί ορόσημο αποδεικνύοντας ντελικάτη και κομψή γεύση. Εδώ η συμπύκνωση βοήθησε να ξεχωρίσει και να αντέξει.
•2005 με εξαιρετική διαφοροποίηση στο αλκοόλ και αυξομειώσεις στην ποιότητα του Merlot.
•Το 2004 ανοίγει μία σελίδα σε κρασιά που μας θύμισαν μία πιο παραδοσιακή οινοποίηση αφού ήταν και η τελευταία χρονιά που η οινοποίηση έγινε σε ανοξείδωτη δεξαμενή.
•Το κρασί που συγκρίνει την δεκαετία μέσα από μία καλή χρονιά τρύγου για το 2003 είναι και κατασταλαγμένο και από τα πιο αγαπημένα σε πλειοψηφία. Ένα τυπικό Merlot με τυπικά αρώματα χόρτου.
•Το 2002 απουσίαζε από τη δοκιμή λόγω κακής χρονιάς αφού δεν οινοποιήθηκε.
•Για το 2001 κρατάμε την όμορφη φιλοσοφία του Γιάννη Τσέλεπου που λέει ότι το σταφύλι πρέπει να ωριμάσει με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους τρόπους οινοποίησης και το μυστικό ότι μέχρι το 2005 τα βαρέλια που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν όλα σε πρώτη χρήση.
•Η ευλογημένη χρονιά του 2000 φάνηκε απολαυστική χωρίς ίχνος να νομίζουμε ότι όντως δοκιμάζουμε μία τέτοια εσοδεία.Αυτό ήταν και το στοιχείο που μας προετοίμασε για το 1997, έναν συνδυασμό με Cabernet Sauvignon με Merlot και 16 χρόνια μετά να το δοκιμάζουμε με θαυμασμό κρατώντας rusty αρώματα μαζί με φυτικότητα από μανιτάρια να κλείνουν μία δοκιμή που όντως μας έμαθε κάτι.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να κάνει πολύ καλά ερυθρά κρασιά. Απόδειξη που ήμασταν και που φτάσαμε. Μία πορεία με εξέλιξη και ωρίμαση και αντίστοιχα με δρόμο και θέση. Τα λόγια αυτά είναι του Γιάννη Τσέλεπου αφού μας εξήγησε ότι το όνομα του Κοκκινόμυλου το βρήκε στο σημείο από το αμπελοτόπι και άρα η βάση υπήρχε μόνο που μετατράπηκε σε όραμα.
Πίσω από μεγάλα κρασιά κρύβονται ΜΕΓΑΛΟΙ άνθρωποι. Ένα ωραίο παράδειγμα η κλασική φράση που άλλαξε κάποτε την Chrysler ”τα όσπρια δεν γεννούν όραμα”.
‘Οποιος μετράει σπόρο σπόρο τις δυνατότητες και τη δουλειά του ποτέ δεν θα γεννήσει όραμα.
