Ο καταξιωμένος σύμβουλος οίνου Eric Boissenot μιλά αποκλειστικά στο OINOS
Συναντήσαμε τον σύμβουλο οίνου Eric Boissenot, γιο του γνωστού Jacques Boissenot – οινοποιός της Δεκαετίας και σύμβουλος οίνου σε τέσσερα από τα πέντε First Growths- στο βραβευμένο εστιατόριο του Θωμά στο Σκλήθρο σε μια ανάπαυλα από τις αλλεπάλληλες γευστικές δοκιμές που είχανε μαζί με τον Άγγελο Ιατρίδη.
Η συνάντηση με τον Eric Boissenot είναι μια απίστευτη εμπειρία και η συζήτηση μαζί του ένα μεγάλο μάθημα πάνω στο κρασί. Παρά το γεγονός ότι μαζί με τον πατέρα του έπαιξαν ρόλο σε πολλά από τα πιο φημισμένα κρασιά των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, διατηρεί ένα πολύ χαμηλό προφίλ, μια ξεχωριστή ευγένεια και συζητά με ευλάβεια για το κρασί, ενώ απαντά πολύ πρόθυμα σε κάθε ερώτηση.
To Κτήμα Άλφα είναι το μοναδικό οινοποιείο από την Ελλάδα που βρίσκεται στη λίστα του συμβούλου οίνου Boissenot, Η συνεργασία τους σε επαγγελματικό επίπεδο, ήρθε σαν αποτέλεσμα της μακρόχρονης φιλίας μεταξύ του Eric Boissenot και του Άγγελου Ιατρίδη, από την εποχή που ήταν συμφοιτητές στην σχολή οινολογίας του Πανεπιστημίου του Bordeaux. Η αξιολόγηση των εδαφοκλιματικών στοιχείων, των παραγόμενων οίνων και των υποδομών στο ΚΤΗΜΑ ΑΛΦΑ εξέπληξε θετικά τον Eric Boissenot, ο οποίος δήλωσε ότι η ενασχόλησή του στην παραγωγική διαδικασία του Κτήματος αποτελεί πρόκληση.
Έτσι, με αφορμή την παρουσία του στην Ελλάδα και στο ΚΤΗΜΑ ΑΛΦΑ κατά την διάρκεια του τρύγου, είχαμε την τιμή να κάνουμε μια μοναδική συζήτηση μαζί του και να παραχωρήσει στο OINOS μια αποκλειστική συνέντευξη.
– Πως σας φάνηκε ο φετινός τρύγος στο ΚΤΗΜΑ ΑΛΦΑ;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά από μια πρώτη δοκιμή των σταφυλιών, οι ρόγες του Chardonnay είναι πολύ μικρές, είναι μια πολύ καλή διαλογή. Δοκίμασα τραγανά σταφύλια σε πολύ καλή ωριμότητα, ενώ επίσης δοκίμασα τον μούστο του Chardonnay που είναι πολύ καθαρός και ξεκάθαρος. Επίσης η χρονιά του 2011 είναι πολύ κοντά στο 2010, είναι στο δρόμο του 2010. Έχει τη δροσιά του, χωρίς την υπερωρίμανση του ’10, έχει την αρωματική πολυπλοκότητα, μια πιο εκλεπτυσμένη μύτη. Είναι μια πολύ πιο ισορροπημένη χρονιά.
– Τι πρέπει να έχει ένα κρασί για να ‘ναι ξεχωριστό;
Η προσωπικότητα του κάθε κρασιού στηρίζεται κάθε φορά στο terroir του κάθε κρασιού, στο ecosystem όπως το λέμε καλύτερα, αφού αυτή η έννοια περιλαμβάνει 3 παράγοντες, χώμα, αέρα και ανθρώπινη επιμέλεια. Η ανθρώπινη εμπειρία είναι που δίνει αξία σε ένα κρασί, ενώ η ισορροπία είναι το κλειδί, η δυναμική για παλαίωση παίζει επίσης ρόλο, αλλά πρωτεύον ρόλο έχει η ισορροπία. Υπάρχουν καλά κρασιά που κρατάνε στο χρόνο, αλλά υπάρχουν και κρασιά που έχουν σύντομο χρόνο ζωής και είναι επίσης πολύ ενδιαφέροντα.
– Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τα κρασιά του Κτήματος με αυτά του Μπορντώ;
Το ’11 του Μπορντώ ήταν αρκετά ώριμο, ενώ εδώ δεν είχε την ίδια ωριμότητα και είναι πολύ δύσκολο να συγκρίνεις διαφορετικές ποικιλίες. Στο ’11 εδώ διακρίνουμε μια κομψότητα και φινέτσα και μπορούμε να το συγκρίνουμε με το Μπορντώ του 2011. Το ’10 και το ’11 εδώ έχουν τανική και φαινολική παρουσία που δεν την συναντάς συχνά.
– Με ποια αμπελουργική ζώνη του κόσμου θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε το μικροκλίμα του Αμυνταίου;
Δεν μπορείς να αντιγράψεις ή να φωτογραφίσεις με τον ίδιο τρόπο ένα terroir. Μπορείς μόνο να παρομοιάσεις τα γενικότερα χαρακτηριστικά, όπως με τις ζεστές και βόρειες περιοχές της Ισπανίας, ακόμα και με την Ribera del Duero
– Ποιο είναι το αγαπημένο σας κρασί;
Χμμμ, δύσκολη ερώτηση. Δεν υπάρχει μόνο ένα. Ωστόσο, αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο, θα ήταν το Château Lafite του ‘59
– Ποιο είναι το καλύτερο κρασί που έχετε δοκιμάσει;
To Château Poujeaux (Moulis-en-Médoc) του’28 ένα Crus Bourgeois Supérieur, που δοκίμασα πριν από 4 χρόνια. Ωστόσο το κρασί για μένα είναι μια εικονα, μια στιγμή. Κάθε κρασί καθορίζεται και από το εκάστοτε συναίσθημα. Δεν είναι απαραίτητα το ακριβότερο κρασί και το καλύτερο κρασί.
– Θα μπορούσε ένα ελληνικό κρασί να σταθεί στην λίστα κρασιών ενός καλού Γαλλικού Εστιατορίου;
Σίγουρα! Χωρίς πρόβλημα! Παρόλο που όσοι ακούνε ότι θα έρθω στην Ελλάδα με ρωτάνε: «Πας να δοκιμάσεις ρετσίνα;», «Θα πας στη θάλασσα;» και μετά τους εξηγώ ότι εκεί που πάω υπάρχει υψόμετρο και ένα σπάνιο terroir. Η φήμη των καλών κρασιών σας δεν φτάνει έξω. Εγώ αισθάνομαι περήφανος που δουλεύω σε μια περιοχή, όπως το Αμύνταιο που βγάζει καλά κρασιά. Επιλέγω τις συνεργασίες μου σε όλο τον κόσμο με ανθρώπους παθιασμένους με το κρασί. Όταν κάποιος αγαπά το κρασί, με βοηθά και εμένα να κάνω καλή δουλειά. Ξέρω ανθρώπους σε μεγάλα terroir που δεν κάνουν καλά κρασιά, γιατί δεν είναι γενναιόδωροι και παθιασμένοι.
– Θα μπορούσαν να συγκριθούν τα δικά μας ξινόμαυρα με τα Μπαρόλο;
Και με τα Sangiovese έχουν έναν χαρακτήρα πόστερ. Τα ξινόμαυρα δεν σου δίνονται, πρέπει να τα ψάξεις. Πρέπει εμείς να προσαρμοστούμε σ’ αυτά. Αν τα συμπαθήσεις μπορείς να τα προσεγγίσεις. Γίνονται καλοί φίλοι, καλοί σύντροφοι. Είναι ποικιλίες που δεν τις ξεχνάς, αλλά δεν είναι πλέον της μόδας. Κάνουν ένα παιχνίδι ανάμεσα στην λεπτότητα και την αρωματική πολυπλοκότητα. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο του κρασιού. Η διαφορετικότητα του κρασιού είναι που μας κάνει να ψάχνουμε.
– Ποιο κρασί από το Κτήμα Άλφα θα ξεχωρίζατε και γιατί;
Το πρώτο που θα έλεγα είναι το ΚΤΗΜΑ ΑΛΦΑ, του 2007 και του 2010. Η χρονιά του 2009 είναι ένα πιο εύκολο κρασί, που θα αρέσει σε περισσότερο κόσμο, ενώ το 2010 είναι πιο δύσκολο και πιο πολύπλοκο.
