Στον αστερισμό του λαμόγιου…

“Την λαμογιά πολλοί αγάπησαν το λαμόγιο ουδείς, και συνήθως οι επικαλούντες άλλους με τον χαρακτηρισμό αυτό, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια”

Aναρωτιόμαστε πολλές φορές το πως γίνεται, ένα τόσο αγνό και διόλου ελιτίστικο προϊόν όπως το κρασί, να γίνεται τόσο αποκρουστικό και δυσπρόσιτο στην ευρεία μάζα; Είναι μεγάλη κουβέντα αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι το κρασί γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κοράκια που λυμαίνονται τον χώρο, μετατρέποντας σε Bête-noire το προϊόν αυτό που προορίζεται για απόλαυση.

Οι μέθοδοι που ακολουθούνται είναι ένα γλοιώδες μίγμα αμοιβαδόν θράσους, υποκρισίας, έπαρσης, αναισχυντίας και αμοραλισμού, από υποκείμενα που αυτοαποκαλούνται ιεραπόστολοι του είδους, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας, απαξιώνοντας και καταστρατηγώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας, δεοντολογίας και ηθικής.

Στην επίτευξη του σκοπού τους (κέρδος) επιστρατεύουν χωρίς ντροπή ανυπόστατα επιχειρήματα, θρασύτατα ψεύδη, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ανακρίβειες εμπλουτίζοντας τα με ακατάσχετη παπαρολογία και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.
Και αφού τελειώσουν κι αυτά χωρίς να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα και πάψουν και τα παπαγαλάκια να παίζουν το παιχνίδι τους, τελούντες εν συγχύσει σε μια υστερόβουλη προσπάθεια να δημιουργήσουν λάθος εντυπώσεις καταφεύγουν σε συκοφαντίες και κυνισμούς.

Με δυο λόγια, θλίψη και παρακμή. Φαύλος, αυταρχικός, τυφλωμένος από την αλαζονεία, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, έχει χαρίσει αρκετό γέλιο, περιγράφοντας ακριβώς τις ίδιες ιστορίες, εδώ και χρόνια, σε πλήρη αδυναμία να συλλάβει την πραγματικότητα και να αποδεχθεί την αλήθεια με την οποία είναι προφανώς μαλωμένος.
Ελλειμματική προσωπικότητα, χωρίς να πολυσκέφτεται ξερνάει δυσώδεις και μολυσμένες βλέννες, γεμίζοντας την ήδη κορεσμένη χωματερή του ψεύδους με τόνους λάσπης και προπαγάνδας.
Είναι φανερό ότι έχει χάσει τον μπούσουλα, τα ερείσματα, το μπετόν-αρμέ της σκληρής γραμμής και των μονόδρομων, οι καμπύλες της αυταρέσκειας και της αλαζονείας του, καταρρέουν με πάταγο, αποτέλεσμα της ασπρόμαυρης λογικής του και μοιραία καταδεικνύουν το επικείμενο επαγγελματικό τέλος του.

Η μπάλλα στην κερκίδα…
Θεατής στο θέατρο αυτό του παραλόγου ο απλός καταναλωτής παρακολουθεί σαστισμένος γεμάτος ερωτηματικά.
Μια συνηθισμένη ερώτηση ενός ζαλισμένου καταναλωτή που προκύπτει συχνά είναι: πως γίνεται ένα κρασί για το οποίο άκουγα διθυράμβους πριν από μία εβδομάδα, τώρα να ακούω (σημ.από τον ίδιο άνθρωπο) ότι είναι «κολώνια»;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: άλλαξε αντιπρόσωπο!

Δεν θα επεκταθώ άλλο σήμερα -πχ. σε υπόγειες παροχές στην “on-trade¨αγορά εις βάρος χονδρεμπόρων κ.α.- και θα συστήσω στον υπερφίαλο διαστρεβλωτή της αλήθειας, θιασώτη της γκεμπελικής αυτής νοοτροπίας να συμμαζευτεί για να μην ανοίξει ο ασκός του Αιόλου…

ΒΟΤΡΥΤΗΣ