Ο Αντετονκούμπο, ο Ροδανός και η Μαυροδάφνη
Ο Πλούταρχος συνέγραψε τον πρώτο αιώνα μ.Χ το πολύτομο έργο του Βίοι Παράλληλοι. Σε αυτό σαν ιστορικός συνέκρινε ανά ζεύγη διάσημες προσωπικότητες και τους βίους τους, από την αρχαία Ελλάδα και την Ρώμη. Ο Πλούταρχος για την συγγραφή του έργου στηρίχθηκε στο ήθος και τις προσωπικότητες των ανδρών που συνέκρινε.
Άραγε θα μπορούσε ένας σύγχρονος ιστορικός να θέσει στο μικροσκόπιο του, αντιγράφοντας τον Πλούταρχο, την πορεία του Γιάννη Αντετοκούνμπο με αυτήν της ποικιλίας σταφυλιού Μαυροδάφνη;
Ίσως με αφορμή την 24η Ιουνίου, τη μέρα που ο Αντετοκούνμπο βραβεύτηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης του NBA για την φετινή σεζόν αλλά και τη μέρα που έλαβε μέρος στην Αθήνα το Masterclass του WineStyle για την Μαυροδάφνη. Στην συγκεκριμένη υπόθεση καλό θα ήταν να αναζητηθεί και η συνδρομή της ιστορίας της γνωριμίας του Marcel Guigal με τον Robert Parker.
Αντετοκούνμπο
Προφανώς και δεν θα είχε νόημα να εξεταστεί η πορεία του διάσημου παίκτη του ΝΒΑ στο σύνολο της, αλλά να αναδειχθεί το κομμάτι αυτής το οποίο θα συμβάλει καθοριστικά στην υπό εξέταση υπόθεση. Ο Αντετοκούνμπο έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στα γήπεδα της γειτονιάς του, στα Σεπόλια, και έπειτα στο εφηβικό τμήμα του Φιλαθλητικού. Εκεί τον βρήκε η επιλογή του στο Draft του ΝΒΑ και η μεταγραφή στην ομάδα Milwaukee Bucks. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, αυτό που συχνά διαφεύγει της προσοχής, είναι το γεγονός ότι για να αναγνωριστεί το ταλέντο του Αντετοκούνμπο στην Ελλάδα χρειάστηκε πρώτα ο ίδιος να παίξει στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο.
Guigal και Parker
Ο Marcel Guigal την δεκαετία του 1980 είχε ήδη αναλάβει το οινοποιείο από τον πατέρα του Etienne, συνεχίζοντας να φτιάχνει κρασιά του από τον -σχετικά άγνωστο τότε στο οινικό κοινό – βόρειο Ροδανό. Την ίδια εποχή ο διάσημος οινοκριτικός Robert Parker είχε ξεκινήσει να αναζητεί κρασιά και οινοποιεία πέρα από την περιοχή του Μπορντό. Η συνάντηση τους ήταν καθοριστική και μοιραία, τα διάσημα “lalala” του Guigal σκόραραν 100 άρια και ο Parker δήλωνε κατενθουσιασμένος με τον οινοποιό και τα κρασιά του. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, με τα κρασιά του κτήματος σήμερα να είναι περιζήτητα παρόλο που η τιμή τους αγγίζει 3ψηφια νούμερα.
Μαυροδάφνη
Όπως και με τον Αντετοκούνμπο έτσι και με την Μαυροδάφνη δεν θα εξεταστεί όλη της η πορεία, παρά θα εξεταστεί η εικόνα της ποικιλίας όπως αποκρυσταλλώθηκε στο Masterclass του WineStyle. Τα κρασιά που δοκιμάστηκαν, αποτέλεσαν κοινό τόπο όλων όσων παρευρέθηκαν στο Masterclass, δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να σχετιστούν με το παρελθόν της ποικιλίας και τα φτηνά ενισχυμένα γλυκά κόκκινα που παρήγαγε. Μεγάλη συζήτηση έγινε για τις δυνατότητες της ποικιλίας να παράγει κόκκινα κρασιά που να ξεχωρίζουν για το φρούτο, τα βότανα και την ευχάριστη δομή τους. Η σχέση της ποικιλίας με το δρύινο βαρέλι και αν μπορεί να διατηρήσει το ποικιλιακό της χαρακτήρα όταν ωριμάζει σε αυτό, αποτέλεσε ένα ακόμα θέμα της συζήτησης. Η κουβέντα κινήθηκε και γύρω από το χαρμάνιασμα της Μαυροδάφνης με άλλες ποικιλίες. Μαζί με τις δυνατότητες παλαίωσης της που δεν έλλειψαν από το κάδρο της συζήτησης. Εν κατακλείδι το Masterc lassάφησε μια «επίγευση» ότι οι δυνατότητες της ποικιλίας είναι ελπιδοφόρες και ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι θα ήθελαν να την δουν στο μέλλον να δίνει μεγάλα κρασιά.
Τι λείπει για να γίνει η Μαυροδάφνη Αντετοκούνμπο ή Guigal;
Πέρα από την προφανή ανομοιότητα των εξεταζόμενων προσώπων και ποικιλίας αυτό που λείπει από την ιστορία αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που εύστοχα παρατήρησε ο Hugh Johnson, όταν έλεγε ότι τα μεγάλα κρασιά τα φτιάχνουν οι μεγάλες αγορές. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Αντετοκούνμπο δεν θα κατάσσονταν στο πάνθεον των μεγάλων παικτών αν είχε συνεχίσει να παίζει μπάσκετ στην Ελλάδα. Όπως και ο Guigal δεν θα είχε καταφέρει να πετύχει την αναγνωρισιμότητα που απολαμβάνει σήμερα αν απευθυνόντανε μόνο στην γαλλική ή ευρωπαϊκή αγορά.
Έτσι και στην περίπτωση της Μαυροδάφνης, αυτό που λείπει είναι η αναγνώριση της στο εξωτερικό. Αν φανταστούμε ότι αύριο κάποιος καταφέρνει να κάνει διάσημη και περιζήτητή την ποικιλία στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία, πόσοι από τον ελληνικό οινικό κλάδο θα προστρέξουν να κομίσουν γλαύκας εις Αθήνας;
Η πιθανότητα η διεθνής αναγνώριση να αργήσει ή να μην έρθει ποτέ, δεν δικαιολογεί την απαξίωση ή την αδιαφορία. Προφανώς και δεν καλείται κάποιος να αγαπήσει την Μαυροδάφνη, όπως ο Clauss την μαυρομάτα Δάφνη. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί και να αρνηθεί την προσπάθεια 20 ετών στην παραγωγή ξηρών ερυθρών κρασιών από την ποικιλία και τα ελπιδοφόρα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το Ταώς του Θ.Παρπαρούση που ανακηρύχθηκε στην κατηγορία το καλύτερο κρασί του διαγωνισμού Decanter 2018.
Αν το σύνολο του οινικού κλάδου αγκαλιάσει την Μαυροδάφνη, όπως και τις υπόλοιπες ντόπιες ποικιλίες, θα αποφευχθούν οι πτώσεις από τα σύννεφα όπως συνέβη στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο και δεν θα υπάρχει χώρος για τους κλασσικούς όψιμους θαυμαστές της.
Κώστας ΠροβατάςDip WSET
