
Όταν τα σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό ξέρεις ότι έρχεται η βροχή και όταν σπέρνεις ανέμους ξέρεις πολύ καλά ότι θα θερίσεις θύελλες.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η θλιβερή εικόνα της διοργάνωσης της 22ης διεθνούς έκθεσης τροφίμων και ποτών τόσο από πλευράς αριθμού συμμετοχών και επισκεπτών όσο και από οργανωτικής πλευράς.
Και πιστεύω ότι το δεύτερο είναι και το πιο σημαντικό, διότι η εικόνα της προχειρότητας είναι διάχυτη από την ώρα που προσεγγίζεις τον χώρο όπου διεξάγεται η έκθεση.
H ΗΕLEXPO επιβεβαιώνει με περίτρανο τρόπο έναν ανοιχτό δρόμο καταστροφής. Βρισκόμαστε ήδη στην τρίτη ημέρα της ΔΕΤΡΟΠ και ενώ τα άδεια περίπτερα επιβεβαιώνουν την παρακμιακή της εικόνα, από χέρια security -ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε???- μοιράστηκε δελτίο αξιολόγησης της έκθεσης.
Ευτυχώς, οι κύριοι μάλλον δεν ήταν σίγουροι για τα λάθη που έχουν κάνει οπότε για να τα επιβεβαιώσουν χρειάστηκαν και στοιχεία για να έχουν αρχείο πριν την ηρωική έξοδο. Η πιο καταπληκτική ερώτηση ήταν ΄΄να προτείνουμε αγορές τις οποίες θα μας ενδιέφερε να συμμετάσχουν?΄΄ Θαυμάζω το θράσος της πρόσκλησης και νέων χωρών σε αυτό το κακοστημένο πανηγύρι, αλλά αφού ”δεν μπορούν να χορτάσουν αυτοί που μένουν στο σπίτι σου….ε, ντροπή μην καλείς και άλλους που δεν θα χωρέσουν”.
Η φετινή διοργάνωση απέδειξε πανηγυρικά ότι υστερεί -η αρνείται πεισματικά- να κρατήσει στους ώμους της αυτό το φορτίο. Σκεφτείτε ότι η έκθεση δεν μπορεί να καλύψει με ασύρματο δίκτυο επισκέπτες και εκθέτες σε μία εποχή που η επικοινωνία βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στο διαδίκτυο και τα social media. Ηλεκτρονικός μεσαίωνας δηλαδή, πιθανόν για την προληπτική αντιμετώπιση κυβερνοεπίθεσης από “State of the Art” stealth scripts…
Για κάθε σταντ συμμετέχοντα αναλογεί 1 κωδικός internet όπως και μία θέση parking. Η δικαιολογία είναι ότι δεν χωράμε όλοι. Μα, καλή μου, είναι πασιφανές, πρέπει να παιδευτήκατε ιδιαίτερα να διοργανώσετε τη μικρότερη ΔΕΤΡΟΠ στην ιστορία. Προσπαθώ να μην θυμάμαι περασμένες περιπτώσεις ατελείωτων περιπτέρων.
Με αυτή τη λογική λοιπόν τολμούν να ελπίζουν σε επαγγελματίες και επισκέπτες από τα μήκη και τα πέρατα του κόσμου. Σκεφτείτε τη γνώμη γευσιγνωστών επισκεπτών του εξωτερικού οι οποίοι δεν θα μπορούν να ενημερωθούν ηλεκτρονικά τις ώρες που είναι στην έκθεση. Η διαφήμιση θα χτυπούσε κόκκινο!
Την Παρασκευή όμως ήρθε και η τελευταία είδηση που μας άφησε άφωνους. Στην προσπάθεια της εισόδου ενός δημοσιογράφου με πρόσκληση η απάντηση ήταν ”έχει γίνει λάθος και οι προσκλήσεις δεν ισχύουν, άρα δεν μπορείτε να περάσετε η αν θέλετε μπορείτε -σημ. σας κάνουμε την χάρη- να πληρώσετε την συμβολική τιμή, και προσαρμοσμένη απόλυτα σε καιρό κρίσης, των 15€. Έτσι για τα έξοδα, για να μπορέσουμε λόγου χάρη να πληρώσουμε για την αναβάθμιση των δικτύων μας και ίσως δημιουργώντας ένα αποθεματικό καταφέρουμε να αλλάξουμε επιτέλους τις κόκκινες μοκέτες και τα σταντ που διαθέτουμε από την εποχή που ο Demis Roussos έπαιζε στα ηχεία το Rain and Tears, σερβίρανε μαύρη μπύρα και λουκάνικο και λειτουργούσε ακόμα η καφετερία στον πύργο του ΟΤΕ με την πίστα που έκανε κύκλους προσφέροντας μοναδική θέα της πόλης.
Γιατί αυτή είναι η αλήθεια, μια βόλτα στην 22η Detrop, προκαλεί θλίψη και για τους παλαιότερους απλά λειτουργεί σαν μηχανή του χρόνου μεταφέροντας τους δεκαετίες πίσω. Στην εφεύρεση του φραπέ! Ναι γιατί γιατί για όσους δεν το ξέρετε ο φραπές έγινε τυχαία το 1957 από τον Δημήτρη Βακάνδιο στην ΔΕΘ. Και από τότε, δυστυχώς, δείχνει να μην έχει αλλάξει τίποτα. Η για να γινόμαστε πιο ακριβείς τίποτα προς το καλύτερο μιας και οι εκθέσεις της εποχής εκείνης αποτελούσαν ένα πραγματικό γεγονός.
Και για να μην παρεξηγηθούμε, σε καμία περίπτωση δεν αναφερόμαστε στην ποιότητα των προϊόντων, όπου βρήκαμε εξαιρετικές δουλειές από διάφορες γωνιές της Ελλάδος και παραγωγούς με μεράκι που εμπνέουν ευτυχώς μια νότα αισιοδοξίας .
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στο δελτίο αξιολόγησης της παρακμής: Φυσικά το δελτίο αξιολόγησης ζήτησε σχόλια για το πως μας φάνηκε η δημοσιότητα της έκθεσης?? Μάλλον εννοεί αυτό το απίστευτο τρόπο να διώχνει μέχρι και τους δημοσιογράφους λειτουργώντας υπό το πρωτοφανές καθεστώς ανευθυνότητας και αδιαφορίας.
Εξοργίζομαι γιατί φαίνεται να έχουμε ενστερνισθεί ως λαός την ιδέα της παρατεταμένης φτωχοποίησης ως αναπόφευκτο και ανεπίστρεπτο γεγονός, και όχι ως απόρροια εσκεμμένων πρακτικών με γνωστά αποτελέσματα.
Πλήρης απαξίωση Η εξέλιξη μπήκε στον πάγο και η HELEXPO όπως συζητείται παίρνει τον δρόμο εξόδου από τη Θεσσαλονίκη. Ποιος ξέρει ποιος εξυπηρετείται απ’ αυτό?
Δυστυχώς το κόστος θα το πληρώσουμε όλοι και πολύ σύντομα. Μόνο που για το όλοι δεν είμαι και πάλι τόσο σίγουρος…
Ο ΒΟΤΡΥΤΗΣ