Ελληνικά κρασιά αλλά όχι και ελληνικό μενού στο επίσημο δείπνο προς τιμήν του Γάλλου Προέδρου
Απο την περιοχή της Δράμας και τη Σάμο ήταν τα κρασιά που επιλέχθηκαν για το επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος προς τιμήν του Γάλλου Προέδρου κ. Μακρόν χθες Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου στο Προεδρικό Μέγαρο.
Το λευκό κρασί “Πλάνο” 2016 είναι μια μονοποικιλιακή Μαλαγουζιά από το μπουτικ οινοποιείο Κτήμα Τέχνη Οίνου που βρίσκεται στο Μικροχώρι μόλις λίγα χιλιόμετρα έξψ από την Δράμα. Πολύ κοντά (Αδριανή Δράμας) βρίσκεται και το το οινοποιείο Domaine Costa Lazaridi απ’ όπου επιλέχθηκε το ερυθρό Chateau Julia Merlot 2014, ένα κρασί που φτιάχνεται με την οινολογική καθοδήγηση του γάλλου “ιπτάμενου ” οινολόγου Michel Rolland. Το επιδόρπιο κρασί, ένα γλυκό κρασί από μοσχάτο του συνεταιρισμού Σάμου (Grand Cru 2016) συνόδεψε το παγωτό Saint Honore.
Να σημειώσουμε ότι το Grand Cru Samos κατα κάποιο τρόπο έχει καθιερωθεί σαν “επίσημο” επιδόρπιο κρασί στα επίσημα δείπνα του Προεδρικού Μεγάρου μιας και το ίδιο κρασί προσφέρθηκε το 2015 στον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ, αλλά και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα είχε απολαύσει το γλυκό κρασί Samos Grand Cru του Ενιαίου Οινοποιητικού Αγροτικού Συνεταιρισμού Σάμου στο δείπνο που του παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα, το Νοέμβριο του 2016.
Και μέχρι εδώ καλά, όσον αφορά την επιλογή των κρασιών. Στην επιλογή του μενού όμως;
Ο Γάλλος Πρόεδρος βρίσκεται εδώ, στην Ελλάδα, με μία σαφή πολιτική ατζέντα που ξεπερνά τα σύνορα της μικρής μας χώρας. Επιλέγει τον βαρύ συμβολισμό της, για να ζητήσει, μέσω της ανάγκης επανεκκίνησης της αποδεκατισμένης οικονομίας της: «να βρει η Ελλάδα την οικονομική της κυριαρχία της και να ζήσει μέσα από την ανάπτυξη».
Και πως θα γίνει αυτό αν η ελλάδα δεν προβάλει τους ανεκτίμητους γαστρονομικούς της θησαυρούς;
Το Γαλλικό μενού
Για ακόμα μια φορά σε επίσημο δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο βλέπουμε ένα μενού που κάθε άλλο αποτελεί παρά διαφήμιση της γαστρονομικής Ελλάδας. Η Γλώσσα Μενιέρ (Sole Meunière) είναι ένα κλασικό γαλλικό πιάτο που προέρχεται από τη Νορμανδία στη Βόρεια Γαλλία. Η ιστορία μάλιστα θέλει τη συνταγή να βγαίνει από τη σύζυγο ενός μυλωνά, εξού και το όνομα, αφού meunière σημαίνει “του μυλωνά” ή ακόμα καλύτερα “της μυλωνούς”. Το παγωτό Saint Honoré, είναι επίσης ένα κλασικό γαλλικό γλυκό με αέρινη βάση από σφολιάτα, αφράτα σου και λαχταριστή κρέμα και οφείλει το όνομα του στον προστάτη άγιο των αρτοποιών και ζαχαροπλαστών της Γαλλίας Saint Honoré. Απορώ για κυρίως πως κατέληξε στα φιλετάκια μόσχου και δεν προτίμησε ένα μοσχαράκι Μπουργκινιόν ή για πιο εορταστική -και πιο χορταστική- πρόταση ένα Μοσχάρι Wellington. Γιατί άραγε δεν υπήρχε κάποια επιλογή με φουγκρά πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί και πατέ χοιρινό σε κρούστα ζύμης για ορεκτικά;;; Γιατί δεν έβαλε βατραχοπόδαρα;;;
Είναι κρίμα να παραβλέπουμε -ίσως και να αγνοούμε- την εξαίρετη γαστρονομική ελλάδα που διαπρέπει χάρη στις προσπάθειες ταλαντούχων, ιδεολόγων σεφ με αυτοεκτίμηση και παιδεία και πάνω απ όλα βαθιά γνώση των ελληνικών γαστρονομικών θησαυρών.
Ο άγονος αυτός μιμητισμός με την άκριτη αντιγραφή στοιχείων ξένων κουζινών και παλιομοδίτικων πιάτων και τεχνικών όχι μόνο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες αλλά αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για την πρόοδο της ελληνικής βιομηχανίας τουρισμού.
Φυσικά δεν θα μιλήσουμε καθόλου για όρους ταιριάσματος φαγητού-κρασιού, μιας και μια μαλαγουζιά θα βρήκε μεγάλη δυσκολία να αντιμετωπίσει ένα φιλέτο ψαριού που τηγανίζεται με μπόλικο βούτυρο και στη σάλτσα προστίθεται και αρκετό λεμόνι…
Συχνά στην πράξη ο μιμητισμός παίρνει την μορφή καρικατούρας.
Και από την άλλη δεν προσπαθούμε να μάθουμε τουλάχιστον να κρατάμε το ποτήρι από το ποδαράκι, έστω και στα επίσης παλιομοδίτικα ποτήρια από το σερβίτσιο της γιαγιάς στα οποία σερβιρίστηκε το κρασί στο δείπνο. Μόνο που η γιαγιά σέρβιρε παγωτό σ΄αυτά τα ποτήρια και όχι κρασί. ..(Δείτε τις φωτο)
