Κρασιά για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Αυτή είναι η στιγμή της χρονιάς όπου ο κάθε οινογράφος παραδοσιακά καλείται να βρει τα κατάλληλα κρασιά τα οποία θα συνοδέψουν την γαλοπούλα και τα υπόλοιπα Χριστουγεννιάτικα & πρωτοχρονιάτικα εδέσματα και γλυκά.
Το Χριστουγεννιάτικο δείπνο είναι ίσως το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς για πολλές οικογένειες, αλλά χωρίς προετοιμασία και προγραμματισμό μπορεί να σας γεμίσει άγχος και προβλήματα.
Και επειδή σε ένα τέτοιο τραπέζι συνήθως συναντούμε διαφορετικές γευστικές προτιμήσεις και θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τους ευχαριστήσουμε όλους, σε μια τέτοια ειδική περίσταση η σαμπάνια είναι σχεδόν μια αναγκαιότητα, όμως το είδος της γαρνιτούρας η της σάλτσας καθώς και οι προσωπικές προτιμήσεις του καθενός μπορεί να αλλάξουν σημαντικά τα δεδομένα στην επιλογή του κρασιού.
Υπάρχουν βέβαια κάποιες γενικότερες οδηγίες για το συνδυασμό φαγητού-κρασιού, αν και σύμφωνα με τον Richard Siddle MW, η όλη ιδέα της αντιστοίχισης των τροφίμων και του κρασιού θα πρέπει να «εξαλειφθεί» δεδομένου ότι βασίστηκε σε ένα σύνολο από «αυταπάτες» νομίζοντας πως ο κόσμος είναι επίπεδος, με άλλα λόγια, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα…αλλά παρ’ όλα αυτά ακολουθώντας μερικούς βασικούς κανόνες πιστεύω ότι τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα για τους καλεσμένους μας.
Το «βάρος» του φαγητού πρέπει να ταιριάζει με το βάρος του κρασιού. Πλούσια, σωματώδη κρασιά συμπληρώνουν βαριά, πλούσια φαγητά.
Ταιριάστε ή συμπληρώστε την οξύτητα στο κρασί και το φαγητό (τα ψηλής οξύτητας κρασιά συμπληρώνουν τα λιπαρά φαγητά κατά τον ίδιο τρόπο που το λεμόνι κόβει τη λιπαρότητα)
Αλάτι δεν βρίσκεται στο κρασί αλλά αποφύγετε τα αλμυρά φαγητά με έντονα τανικά κρασιά.
Να θυμάστε πάντα ότι το κρασί πρέπει να έχει μεγαλύτερη γλυκύτητα από το φαγητό.
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Η γαλοπούλα που αποτελεί το κυρίως πιάτο και στην οποία υπάρχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια, είναι ένα πιάτο μεσαίου βάρους, χωρίς έντονη γεύση και χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Αν επιλέγαμε λευκό κρασί θα πηγαίναμε σε ένα ¨σωματώδες¨ λευκό ενώ η επιλογή μας σε ερυθρό θα ήταν ένα μετρίου ή μέτριου(+) σώματος κρασί με χαμηλές τανίνες. Αυτό σημαίνει ένα παλαιωμένο ερυθρό κρασί π.χ Αγιωργίτικο η ένα κρασί χαμηλής περιεκτικότητας σε τανίνες όπως Pinot Noir ή Beaujolais από την ποικιλία Gamay (προσοχή στην προφορά της λέξης).
Αυτά βέβαια όσον αφορά την γαλοπούλα χωρίς γέμιση η συνοδευτικά. Τώρα ανάλογα με την γέμιση και τη σάλτσα προοδευτικά θα πηγαίναμε σε πιο σωματώδη λευκά η παλαιωμένα ερυθρά δίνοντας πάντα ιδιαίτερη προσοχή στην ένταση των τανινών.
Αν πηγαίναμε σε μοσχαρίσιο κρέας θα διαλέγαμε τον τύπο του ερυθρού κρασιού ανάλογα με το κομμάτι του κρέατος. Χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά -ή καθόλου λιπαρά-, όπως το φιλέτο, απαιτούν ώριμα παλαιωμένα κρασιά με χαμηλές τανίνες ενώ ένα rib eye η ένα strip loin δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από ένα τοπ Cabernet Sauvignon, ένα Shiraz η με ένα κορυφαίας ποιότητας ξινόμαυρο.
