LYRARAKIS MANDILARI plakoura vineyard oak aged 2008

Βεβαίως.Ο Λυραράκης ανέβασε τα μανίκια΄ και τελείωσε την μπουγάδα, Η ”όχι ιδιαιτέρων δυνατοτήτων” μαντηλαριά, στα χέρια του άνθισε και συνέχισε να υπογραμμίζει με τον πιό κραυγαλέο τρόπο ,πόσο ,μα πόσο λίγο γνωρίζουμε τον ποικιλιακό πλούτο που έχουμε στα χέρια μας. Ακόμα και σε σταφύλια που δουλεύουμε δεκαετίες υποτίθεται -και αυτό δεν αφορά βέβαια το καταφρονεμένο μαντηλάρι-,οι γνώσεις μας γιά την συμπεριφορά τους, είναι επιεικώς, σε νηπιακό επίπεδο.

Επί του πρακτέου τώρα…

Την γυαλιστερή βαθειά πορφυρή βιτρίνα της όψης, σπάζει το μπουκέτο της μύτης, υπερσυμπυκνωμένο και συμπαγές, κομίζοντας το σφιχτό μαύρο φρούτο και ένα σωρό άλλα επιμέρους αρώματα ανθέων,αλμύρας-ιωδίου,ζωικότητας και βολβών, στα οσφρητικά νεύρα που δεν έχουν που να κρυφτούν. Κάπου λίγο προς το τέλος, φύλλα τσαγιού πλαισιώνονται μέσα σ’αυτό.

Στο στόμα, η σπινθηροβόλα οξύτητα σκάει την τραγανή κρούστα του μαυροκόκκινου φρούτου, οδηγώντας το να καλύψει τον ουρανίσκο, όχι όμως με την ωμή ένταση της μύτης, καθώς παρουσιάζεται με λιγότερη αμεσότητα. Την ίδια ώρα οι τανίνες, ανήκωντας στην κατηγορία superyummy (που δεν υπάρχει βέβαια, αλλά μας δίνει να καταλάβουμε το πόσο νόστιμες είναι..) ,πλούσιες και σαρκώδεις, ακολουθούν το μακρύ τελείωμα της γεύσης.

Λίγο παραπάνω βαρελάκι (και φρέσκο.Χμμ…), αλλά αυτό θα διορθωθεί φαντάζομαι στις προσεχείς οινοποιήσεις. Και τέλος, οι 12,5% δεν χρήζουν περαιτέρω σχολίων, καθώς κρατούν με επιδεξιότητα το σώμα λίγο κάτω από το όριο του γεμάτου.

Περνάει μιά καμπή, καθώς υποχωρεί λιγουλάκι το φρούτο στο μέσο ουρανίσκο,σε σχέση πάντα με την υπέροχη μύτη, αλλά έχω την πεποίθηση ότι αυτό το single vineyard διαμαντάκι ,θα ανακάμψει μέσα στην επόμενη διετία.

Πλούσια σκληρά τυριά, κρέας στη γάστρα με αποξηραμένα φρούτα και μπαχαρικά, κυνήγι. Αλκοόλ 12,5%. Καλύτερο 2014-2019

Δοκίμασε ο Παύλος Γκέγκας