Robert Parker: πώς ο ουρανίσκος του άλλαξε τον κόσμο του οίνου
Με το σύστημα ταξινόμησης που δημιούργησε, ο Parker είναι αναμφισβήτητα ο ισχυρότερος κριτής κρασιού στον κόσμο.
Η δύναμη του Parker δεν είναι απλώς η ικανότητά του να επιλέγει το καλό κρασί από το κακό, αν και μπορεί να το κάνει αυτό με αξιοσημείωτη ικανότητα καθώς έχει έναν ουρανίσκο που είναι απρόσμενα ακριβής. (Ο ουρανίσκος αυτός μάλιστα, σύμφωνα με έναν αστικό μύθο είναι ασφαλισμένος για $ 1 εκατομμύριο δολλάρια).
Ο Robert Parket χρησιμοποίησε την προεξέχουσα θέση του για να προωθήσει τα μεγάλα, δυνατά κόκκινα κρασιά – μέχρι το σημείο που κατάφερε να αναδιαμορφώσει παγκοσμίως τις προτιμήσεις κρασιού.
Τουλάχιστον, αυτό πιστεύουν πολλοί στον κόσμο του οίνου, όπως η γνωστή συγγραφέας Ellin McCoy, που έγραψε γι΄ αυτόν το βιβλίο “The Emperor of Wine: The Rise of Robert M. Parker Jr. and the Reign of American Taste”.
Ο Parker βλέπει με πολύ πιο σεμνό τρόπο τον εαυτό του: θεωρεί ότι είναι ένας σύμβουλος του καταναλωτή, που οφείλει να εκθέτει τα κακά, υπερτιμημένα κρασιά.
Ο κόσμος του κρασιού αλλάζει
Γεννημένος το 1947, ο Parker μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα στο Monkton, σε μια οικογένεια που είχε νερό και Bourbon στο τραπέζι και όχι κρασί.
Η μελλοντική του αγάπη για το κρασί προέκυψε από τη σχέση που είχε στο Λύκειο με την Patricia Etzel. Η πρώτη φορά που δοκίμασε κρασί ήταν στο σπίτι της και μάλιστα ήταν η ετικέτα Cold Duck. Το πάθος του για ό,τι αφορά στο κρασί προέκυψε όταν πήγε για πρώτη φορά στη Γαλλία, για να επισκεφτεί την Patricia που σπούδαζε εκεί.
Η ίδια, ήξερε άπταιστα τη γαλλική γλώσσα και έγινε η ξεναγός του Parker σε όλα τα περίοπτα οινοποιεία όπως το Château Latour. Αυτός και η Πατ παντρεύτηκαν και επέστρεφαν συχνά στο εξωτερικό για να φάνε και να πιούν γεύσεις του Παλαιού Κόσμου.
Ο Parker φοίτησε στη δικηγορική σχολή και έγινε δικηγόρος σε τράπεζα της Βαλτιμόρης, αλλά κάθε Σάββατο, έκοβε χιλιόμετρα στους διαδρόμους κάθε κάβας γύρω από την Ουάσινγκτον, D.C.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Parker δοκίμασε να ξεκινήσει ένα ενημερωτικό wine newsletter, μια εποχή που ο κόσμος του κρασιού περνούσε πολλές αναταράξεις. Η ήδη δημοφιλής αγορά για τα κρασιά του Μπορντό είχε χτυπήσει κόκκινο μέσω της κερδοσκοπίας και της διαφημιστικής εκστρατείας των λιανοπωλητών. Στην φημισμένη γευσιγνωσία του Παρισιού το 1976, το Stag’s Leap Cabernet απέδειξε τις δυνατότητες της Καλιφόρνιας, όταν υποσκέλισε βαθμολογικά δύο κορυφαία growths του Μπορντό.
Ο Parker ήταν συγκλονισμένος από τις συχνές αποκλίσεις μεταξύ τιμής και ποιότητας. Κατηγορούσε τους περισσότερους οινοκριτικούς για τις συχνά παραπλανητικές κριτικές τους – γι΄ αυτόν ήταν θέμα ηθικής.
Το 1978, δημοσίευσε το πρώτο τεύχος του ενημερωτικού δελτίου του Wine Advocate, υποσχόμενος ότι η «αντικειμενική» του στάση θα διαχωρίζει τις μεγάλες αξίες από τις υπερβολικές χρεώσεις. “Είναι μια συναρπαστική ιστορία”, λέει η McCoy. “Ο ίδιος χαρακτήρισε τον εαυτό του νωρίς ως τον μοναχικό καβαλάρη.”
Το σύστημα βαθμολόγησης
Είναι επίσης μια ιστορία με την οποία ο Parker κέρδισε χιλιάδες αφοσιωμένους αναγνώστες: Το σύστημα βαθμολόγησης των 100 βαθμών του Parker, το οποίο εμφανίστηκε στον πρώτο Wine Advocate.
Δείτε περισσότερα:
Πως βαθμολογούμε ένα κρασί με βάση το 100 και το 20
Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε μια τέτοια προσέγγιση (που αντιγράφηκε ευρέως) και παρόλο που θεωρούσε τους αριθμούς ως γενικό οδηγό που συνόδευαν τις γραπτές περιγραφές, αυτό το σύστημα έμελλε να αναδιαμορφώσει τους κανόνες πώλησης κρασιού και έγινε το πιο σημαντικό εργαλείο πώλησης πολλών καταστημάτων. Ήταν το πιο σημαντικό εργαλείο πώλησης ενός κρασιού.
Ο Parker υποβαθμίζει τη σημασία των αριθμών. Ποτέ δεν ήταν πρόθυμος να χρησιμοποιήσει βαθμολογία οπουδήποτε αλλού, εκτός απ το Wine Advocate – ακόμα και σε άρθρα που έγραφε όταν ήταν ο συντάκτης του στο περιοδικό Food & Wine στη δεκαετία του 1980.
Άλλα γεγονότα που εδραίωσαν τον μύθο του Parker
Έγραψε διθυράμβους για το vintage του Μπορντό του 1982, προτρέποντας τους συνδρομητές να αγοράσουν νωρίς. Όταν το 1982 του Bordeaux αποδείχθηκε μια θρυλική σοδειά, η προφητεία του Parker τον έβαλε στην κορυφή της κλίμακας οινοκριτικών. Μετά από αυτό, εγκατέλειψε την εργασία του ως δικηγόρος.
Διαβάστε κι αυτό:Robert Parker: Όταν ένας άνθρωπος γίνεται brand
Ο Parker επανέγραψε επίσης τη γλώσσα του κρασιού με τις περιπετειώδεις περιγραφές του, τις οποίες η McCoy αναλύει προσεκτικά στο βιβλίο της. Κατά την άποψη της, οι εκφράσεις του Parker σχετικά με τις «ηδονιστικές βόμβες φρούτων» κ.α. έκαναν τη γλώσσα του κρασιού αλαζονική- αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Διαβάστε σχετικά: Ο Parker εναντιώνεται στην έννοια του «Parkerisation»
“Ο Parker άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιλάνε για κρασιά”, λέει η McCoy, “και επειδή άλλαξε τον τρόπο που οι άνθρωποι μιλάνε γι ‘αυτά, άλλαξε και αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι”.
Η McCoy όχι μόνο ορίζει τον ρόλο του μεγάλου άνδρα Parker, αλλά δείχνει ολόκληρες κατηγορίες κρασιού για τις οποίες ο Parker ενδιαφέρεται ελάχιστα, όπως για τα Sauvignon Blanc της Νέας Ζηλανδίας, τα φρέσκα κόκκινα του Λίγηρα κ.α. Ο εισαγωγέας κρασιού Joe Dressner κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός – λίγο διστακτικά – λέγοντας για τον Parker: “Είναι σαν ένας κριτικός θεάτρου που του αρέσει μόνο ο Σαίξπηρ. Δεν πρέπει να σφάλει στις προτιμήσεις του για αντικειμενικότητα. “
Η μεγαλύτερη απόκλιση του Parker, κατά την άποψή της (και, πολλών άλλων) είναι ότι τα γούστα του περιστρέφονται προς τα κρασιά που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά (και σίγουρα όταν τους έδινε 90 ή περισσότερους βαθμούς και οι τιμές τους εκτοξεύονταν).
Όπως λέει η McCoy, ο Parker δεν μπορεί καν να δει πως η μακρά επιτυχημένη καριέρα του τον έχει μεταμορφώσει.
“Τώρα τρώει στο Ντάνιελ και πηγαίνει σε εστιατόρια τριών αστέρων”, λέει. “Είναι διαφορετικό άτομο. Αλλά εξακολουθεί να κρατάει την εικόνα του εαυτού του ως συνήγορος των καταναλωτών.
Η McCoy εκτιμά ότι το ετήσιο εισόδημά του είναι πάνω από $ 1 εκατομμύριο.
Ο οινοκριτικός αποσύρθηκε πρόσφατα από την ενεργό δράση, αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη.
