Οι oίκοι σαμπάνιας στη Κατοχή σέρβιραν στους Ναζί «ανθρακούχα “απόνερα” »
70 χρόνια αφότου οι συμμαχικές δυνάμεις νίκησαν τους Ναζί και κυριάρχησαν στην Ευρώπη, το περιοδικό Decanter μας αποκαλύπτει πώς οι οίκοι σαμπάνιας της Γαλλίας ανταποκρίνοταν στη ζήτηση των Γερμανών κατακτητών!
Μέχρι τη στιγμή που η γαλλική πόλη Ρεμς απελευθερώθηκε, τον Αύγουστο του 1944, πολλοί οίκοι σαμπάνιας και αμπελοκαλλιεργητές έπαιζαν επί τέσσερα χρόνια τη γάτα και το ποντίκι με τον τοπικό ναζιστή «Φύρερ του κρασιού», Otto Klaebisch.
Όπως γράφει η Julian Hitner σε ένα χαρακτηριστικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου του περιοδικού Decanter, η δουλειά του Klaebisch, ήταν να προμηθεύει συνεχώς την αυτοκρατορία των Ναζί με τις καλύτερες σαμπάνιες της Γαλλίας. Ο Klaebisch ζητούσε ως και 400.000 φιάλες την εβδομάδα.
Για να ανταποκριθούν, πολλοί οίκοι σαμπάνιας κατέφευγαν σε διάφορα τεχνάσματα στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τις πολύτιμες εσοδείες τους και τα αποθέματα τους. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο Wine & War των Don & Petrie Kladstrup, κάποιοι οινοποιοί έκρυβαν πίσω από ψεύτικους τοίχους τις τις καλύτερες σαμπάνιες τους, ενώ άλλοι έβαζαν σκόπιμα λάθος ετικέτες στα μπουκάλια.
Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ο Klaebisch υποψιάστηκε ότι είχε εξαπατηθεί. «Πώς τολμάτε να μας στέλνετε τα ανθρακούχα “απόνερα” σας;» ρώτησε τότε τον 20χρονο Francois Taittinger, ο οποίος απάντησε: «Ποιος νοιάζεται? Λες και πρόκειται να πιεί κάποιος που γνωρίζει κάτι από σαμπάνια! ». Μετά από αυτή την απάντηση ο νεαρός φυλακίστηκε για αρκετές μέρες.
Ένας άνθρωπος που έπαιξε ρόλο-κλειδί κατά τη διάρκεια της κατοχής, ήταν ο Count Robert-Jean de Vogue, ο οποίος συγκέντρωσε όλους τους παραγωγούς και ίδρυσαν από κοινού το 1941, ένα συμβούλιο σαμπάνιας, το CIVC, ως ένα ενιαίο μέτωπο αντιμετώπισης του Klaebisch.
