Οινοποιεία θρύλοι: Petrus

Το πιο ακριβό κρασί σε όλο το Μπορντό και από τα ακριβότερα του κόσμου, είχε μια πολύ ταπεινή αρχή.

Η έρευνα δείχνει ότι τα παλαιότερα αρχεία σχετικά με την ιστορία του Petrus πηγαίνουν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1750, καθιστώντας τον έναν από τους παλαιότερους αμπελώνες στο Pomerol.
Η πρώτη αναφορά είναι για μια συναλλαγή του Jacques Meyraud όταν αυτός αγόρασε κάποιο αμπελώνα στο Pomerol, στο Gazin, από την οικογένεια Voisin. Αυτό είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και προφητικό, γιατί μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, το Chateau Gazin πούλησε και πάλι μερικές από τις καλύτερες εκτάσεις του στο Petrus.

Το Petrus, μοιράζεται το όνομά του με την τοποθεσία του, τον λόφο του Petrus. Ωστόσο, υπάρχει μια πιο ιστορική πλευρά στο όνομα Petrus. Κατά την εποχή των Ρωμαίων, το κτήμα ανήκε σε έναν Ρωμαίο που ονομαζόταν Petrus. Το λογότυπο για το κρασί βγήκε από την ελληνική έκδοση του Αγίου Πέτρου, “Πέτρος”.

Το Petrus, όπως και τα πολυάριθμα κτήματα του Μπορντώ, πουλήθηκε και μεταπουλήθηκε αμέτρητες φορές τους τελευταίους αιώνες. Ο γιος της οικογένειας Voisin, Pierre Voisin πούλησε τελικά το Petrus στον ΜΜ. Brilhouet και Courolle Brilhouet.

Ήταν τοπικοί κρεοπώλες από το κοντινό χωριό Libourne. Το Petrus πουλήθηκε αργότερα στον Antoine Arnaud το 1770. Για περισσότερο από έναν αιώνα, η οικογένεια Arnaud διατήρησε την κυριότητα του κτήματος. Εκείνη την εποχή, το μικρό chateau ήταν ευρέως γνωστό ως Petrus (Arnaud).

Μέσα στα τέλη του 1800, το κρασί Petrus άρχισε να γίνεται γνωστό. Θεωρήθηκε το τρίτο καλύτερο κρασί στο Pomerol, λίγο μετά το Vieux Chateau Certan και το Trotanoy. Η ποιότητα του Petrus και του κρασιού του άρχισαν να κερδίζουν βραβεία λίγο μετά την επιδημία φυλλοξήρας που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Μπορντό.

Μετά την επιδρομή της φυλλοξήρας, οι αμπελώνες του Petrus φυτεύτηκαν κυρίως με αμπέλια Merlot. Από εκείνη την εποχή το κρασί του Petrus αναγνωρίστηκε σύντομα ως εκπληκτικό και μοναδικό.

Το 1887, ο δεσμός μεταξύ Petrus και Gazin έγινε και πάλι ισχυρότερος όταν το Gazin αγόρασε αμπέλια από το Petrus. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το Petrus είχε βελτιώσει το κρασί του και το επίπεδο φήμης του συνέχισε να αυξάνεται.

Ήταν εκείνη τη στιγμή που το Petrus θεωρήθηκε ως το καλύτερο κρασί του Pomerol και πουλιόταν πιο ακριβά από οποιοδήποτε άλλο κρασί της ονομασίας προέλευσης. Οι τιμές ήταν ίσες με εκείνες που πουλιόταν τα καλύτερα Second Growths του Medoc.

Το 1917, ο Μ. Sabin-Douarre, ο οποίος εργάστηκε ως πρώην διευθυντής του Petrus, αγόρασε το κτήμα του Pomerol. Πώς ή γιατί συνέβη αυτό δεν είναι γνωστό. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια άλλαξε την ιστορία των Petrus, Pomerol και Bordeaux.

Ο Sabin-Douarre αγαπούσε το φαγητό και έτρωγε στο καλύτερο εστιατόριο της Δεξιάς όχθης, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Libourne: στο l’Hotel Loubat. Το 1923, η κυρία Loubat, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου άρχισε να αγοράζει μερίδια του Petrus. Μέχρι το 1929, κατόρθωσε να εξαγοράσει το υπόλοιπο των μετοχών του Sabin-Douarre στο Petrus και η Madame Loubat έγινε η μοναδική ιδιοκτήτρια του Petrus.

Η οικογένεια Loubat γνώριζε το εμπόριο κρασιών Bordeaux. Είχαν δύο μικρά κτήματα στο Pomerol στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, το Jeanlade και Chante-Caille, τα οποία μετατράπηκαν σε Chateau Latour a’ Pomerol. Επιπλέον ο αδελφός τους ήταν ο δήμαρχος του Libourne. Με όλη αυτή τη γη, μαζί με το καλύτερο ξενοδοχείο και εστιατόριο στο Libourne, είχαν πολύ καλές διασυνδέσεις.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, η Madame Loubat έκανε συμφωνία με τον Jean-Pierre Moueix για να χειριστεί την παραγωγή και τη διανομή του κρασιού της. Ήταν ο συνδυασμός των Loubat και Moueix που έδωσαν πραγματικά στο Petrus το status που έχει σήμερα. Και οι δύο ήξεραν ότι το Petrus παρήγαγε το καλύτερο κρασί σε ολόκληρη την ονομασία προέλευσης.

Για να το αποδείξουν, άρχισαν να χρεώνουν τιμές τόσο ψηλές όσο τα κορυφαία Μπορντό από το Medoc. Loubat και Moueix συμφώνησαν ότι το Petrus ποτέ δεν θα πουλούσε για τιμή χαμηλότερη από το Cheval Blanc από εκείνη τη στιγμή και μετά.

Μετά τον θάνατο της Madame Loubat το 1961, δεδομένου ότι δεν είχε παιδιά, ο ανιψιός της, ο Μ. Lignac, και η ανιψιά της, η κ. Lily Lacoste κληρονόμησαν το 50% του Petrus.

Ωστόσο, άφησε επίσης ένα μερίδιο του Petrus στον Jean Pierre Moueix, επιτρέποντάς του να συνεχίσει να προωθεί και να διαχειρίζεται το Petrus, καθώς και να πωλεί το κρασί σε όλο τον κόσμο.

Μετά το θάνατο της κυρίας Loubat, ο Jean Pierre Moueix έφερε τον φημισμένο καθηγητή Emile Peynaud για να βοηθήσει με την παραγωγή κρασιού στο Petrus. Η συνεργασία αυτή διήρκεσε μόνο λίγα χρόνια, λόγω του γεμάτου προγράμματος του καθηγητή Peynaud.

Το 1964, ο Μ. Lignac πούλησε το μερίδιό του στον Jean-Pierre Moueix. Το 1964 είδε μια άλλη σημαντική αλλαγή στο Petrus. Ο Jean Claude Berrouet προσχώρησε στην ομάδα του Petrus όπου παρέμεινε μέχρι το 2008, όταν αντικαταστήθηκε από γιο του Olivier Berrouet.

Petrus Η Νεότερη Εποχή

Το 1969, ο Jean-François Moueix, ο μεγαλύτερος γιος του Jean-Pierre, αγόρασε τις υπόλοιπες μετοχές από την κυρία Lily Lacoste. Την ίδια χρονιά, κανόνισε να αγοράσει 5 εκτάρια μερικών από τους καλύτερους αμπελώνες που ανήκαν στο Gazin. Αυτή ήταν μια από τις μεγάλες αγορές σε όλο το Pomerol, καθώς επέτρεπε στο Petrus να αυξήσει κατά πολύ το μέγεθος των αμπελώνων του

Ο Jean Pierre Moueix ξεκίνησε ως ιδιοκτήτης του Chateau Fonroque στο St. Emilion. Ανακαλύπτοντας ότι οι διαπραγματευτές δεν ενδιαφέρονται για το κρασί του, άνοιξε τη δική του διαπραγματευτική εταιρεία για να βοηθήσει στην πώληση του δικού του κρασιού. Έτσι από αυτή την ανάγκη, γεννήθηκε η μεγαλύτερη και πιο σημαντική εταιρεία negociant για το Pomerol και τη Δεξιά Όχθη.

Σήμερα, το χαρτοφυλάκιο των εταιρειών περιλαμβάνει την ιδιοκτησία των La Fleur Petrus, Trotanoy, Hosanna, Latour-Pomerol, Lagrange και La Grave στο Pomerol, καθώς και του Bel-Air Monange και άλλων στο St. Emilion. Επιπλέον, ο Moueix είναι υπεύθυνος για να ενεργεί ως διαπραγματευτής για μια πληθώρα από chateaux του Pomerol καθώς και για κτήματα στο Saint Emilion.

Το 1978, ο Jean Pierre Moueix πήρε επιτέλους μια ανάσα και άρχισε να χαλαρώνει. Εκείνη την εποχή, ο νέος, γοητευτικός και πάντα ευγενικός Christian Moueix ανέλαβε περισσότερες ευθύνες στο Petrus καθώς και στο διαπραγματευτικό σκέλος της εταιρείας.

Το Petrus ήταν πλέον το πιο ακριβό σε ολόκληρη τη Δεξιά Όχθη. Πουλιόταν για το ίδιο ποσό με τα διάσημα First Growths. Αυτό ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα. Λάβετε υπόψη σας, ότι το Château Lafleur πουλιόταν περίπου ςτην τιμή ενός 4th ή 5th growth. Το Pomerol δεν ήταν η δημοφιλής ονομασία προέλευσης όπως είναι σήμερα.

Ενώ το Petrus είχε φήμη πριν από την εμφάνιση του Robert Parker, το μεγαλύτερο μέρος της φήμης επικεντρώθηκε στο Λονδίνο, στο Βέλγιο, στη Γαλλία και σε μερικές άλλες αγορές που είχαν συμφέρον να αγοράσουν το κρασί του Petrus. Στην Αμερική, το Petrus δεν ήταν τόσο γνωστό, εκτός από μερικούς έμπειρους δοκιμαστές του Μπορντό πριν από τη δεκαετία του 1960.

Ο Πρόεδρος John F Kennedy δήλωσε ότι ήταν οπαδός του Petrus, ο οποίος έδωσε αμέσως στο κρασί την απαραίτητη ώθηση στη φήμη του στην Αμερική. Σε εκείνο το σημείο, πλούσιοι συλλέκτες κρασιού ήθελαν να δοκιμάσουν το κρασί που Πρόεδρος Kennedy και η κομψή σύζυγός του, Jackie Kennedy, αναφέραν με τόσο ενθουσιασμό. Ενώ αυτό βοήθησε να ξεκινήσει η καθιέρωση του Petrus στην Αμερική, χρειαζόταν περισσότερη προσοχή για να γίνει το θρυλικό κρασί που είναι σήμερα.

Η έκρηξη του Petrus στο Marketplace!
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι με ορισμένους τρόπους, το Pomerol και το Petrus έφτιαξαν τον Robert Parker ή και ότι ο Robert Parker βοήθησε στην δημιουργία της φήμης για το Pomerol και το Petrus. Αυτή η σειρά γεγονότων πραγματοποιήθηκε με το τρύγο του 1982.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κρασιά του Pomerol ήταν ικανά και εξαιρετικά πριν από τον Ρόμπερτ Πάρκερ, αλλά ο αδιάκοπος έπαινος και οι υψηλές βαθμολογίες, εκτόξευσαν το Pomerol στο παγκόσμιο προσκήνιο.

Το παλιό ρητό για την αύξηση της παλίρροιας που ανεβάζει όλα τα σκάφη σίγουρα λειτουργεί εδώ. Από εκείνο το σημείο, ολόκληρη η ονομασία προέλευσης Pomerol άρχισε να παράγει κρασιά άξια του terroir, με τις τιμές να ταιριάζουν.

Μέχρι το 1982, ενώ το Petrus δεν ήταν φτηνό, δεν ήταν τόσο ακριβό όμως σε σύγκριση με τα άλλα κορυφαία κρασιά του Μπορντό. Πουλιόταν περίπου στην ίδια τιμή με τα first growth εκείνη την εποχή.
Εάν επιστρέψετε λίγο πιο πίσω στη δεκαετία του ’70, το Petrus πουλιόταν σε χαμηλότερη τιμή από τα First Growths. Και αν πραγματικά θέλετε να ρίξετε μια ματιά πίσω στα μέσα του 19ου αιώνα, οι αμπελώνες του Petrus δεν θεωρούνταν καν ότι αξίζουν να κάνουν καλό κρασί. Πόσα πράγματα όμως έχουν αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Το Petrus σήμερα
Ο Jean-Francois Moueix και τα παιδιά του είναι σήμερα ιδιοκτήτες του Petrus. Όταν πέθανε ο Jean-Pierre Moueix το 2003, ντρεπότανε για τα 90α γενέθλιά του. Σε εκείνο το σημείο, ο μεγαλύτερος γιος του Jean-François Moueix ανέλαβε το Petrus, ενώ ο Christian Moueix, ο άλλος γιος του, διαχειρίστηκε την παραγωγή. Το 2005, το Petrus έκανε μια απαραίτητη ανακαίνιση και εκσυγχρονισμό των κελαριών και των δεξαμενών.

Το επόμενο κεφάλαιο για το Petrus άνοιξε το 2008, όταν ο 33χρονος Olivier Berrouet αντικατέστησε τον πατέρα του ως οινολόγος για το Petrus.
Ο Olivier Berrouet έφερε νέες ιδέες για το κρασί του Petrus. Τα κρασιά φαίνονται πιο γεμάτα, πιο φρέσκα και προσφέρουν πιο πλούσια, ώριμα χαρακτηριστικά καθώς και υψηλότερα επίπεδα αλκοόλ, ανάλογα με το τρύγο.

Η επόμενη σημαντική αλλαγή για το Petrus έλαβε χώρα το 2014. Προηγουμένως, το Petrus πουλιόταν και διατίθεντο αποκλειστικά από την Ets. Moueix. Το 2014, όλα άλλαξαν. Το Petrus πωλήθηκε τώρα σε μια επιλεγμένη ομάδα διαπραγματευτών καθώς και η Ets. Moueix. Για πρώτη φορά το Petrus δεν πωλείται πλέον στην ίδια αυστηρά κατανεμημένη βάση.

Περίπου το 2016, το Petrus πώλησε μερίδιο 20% του αμπελώνα για 200 εκατομμύρια ευρώ στον Alejandro Santo Domingo, έναν πλούσιο επενδυτή από την Κολομβία. Αυτό σημαίνει ότι το Petrus αξίζει σήμερα κοντά στα 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια! Η συμφωνία διατηρήθηκε μυστική για 2 χρόνια, καθιστώντας το ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μυστικά στο Μπορντό! Ο Alejandro Santo Domingo είναι επίσης κύριος μέτοχος της Anheuser-Busch InBev, του μεγαλύτερου παραγωγού μπύρας στον κόσμο.

Το Petrus θα μπορούσε μία μέρα να διατεθεί στην Place de Bordeaux σε περιορισμένες ποσότητες για μέρος της παραγωγής του. Είναι ενδιαφέρον ότι η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση και υψηλότερες τιμές για το πιο ακριβό κρασί του Μπορντό. Ωστόσο, δεν είναι ο στόχος του Petrus να πουλάει όσο το δυνατόν ακριβότερα.

Οι τιμές απευθείας από το chateau είναι δίκαιες, για την ποιότητα και την ζήτηση που υπάρχει. Οι περισσότερες αυξήσεις των τιμών πραγματοποιούνται στη δευτερογενή αγορά.

Αμπελώνες, Terroir, σταφύλια, οινοποίηση
Ο αμπελώνας του Petrus των 11,5 εκταρίων είναι φυτεμένος με 100% Merlot. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και της δεκαετίας του 2000, κατείχε περίπου 1/2 εκτάριο η ποικιλία Cabernet Franc, καθιστώντας τις αμπελουργικές φυτεύσεις περίπου 95% Merlot και 5% Cabernet Franc. Ωστόσο, το Cabernet δεν χρησιμοποιήθηκε στα περισσότερα vintage.

Στην πραγματικότητα, από το 1982, το Cabernet Franc συμπεριλήφθηκε στο blend μόνο κάθε τρίτο ή τέταρτο έτος. Σήμερα όλα τα αμπέλια Cabernet Franc έχουν αντικατασταθεί με Merlot. Αυτό είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό που υπήρχε στη δεκαετία του 1960 και του 1950, και ίσως πιο πριν. Εκείνη την εποχή ήταν περίπου 80% Merlot και 20% Cabernet Franc.

Ο αμπελώνας Petrus βρίσκεται στην κορυφή του ψηλότερου υψώματος στο οροπέδιο Pomerol και χωρίζεται σε 12 ξεχωριστά αγροτεμάχια, Αυτό προσφέρει φυσική αποστράγγιση. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι αμπελώνες του Petrus έχουν ένα έδαφος και terroir μοναδικό. Ο πηλός στον αμπελώνα Petrus είναι αυτό που κάνει το κρασί τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό.

Στην πραγματικότητα, αυτός ο τύπος πηλού δεν υπάρχει σε καμία άλλη περιοχή παραγωγής οίνου στον κόσμο! Κάτι άλλο που πρέπει να θεωρηθεί ότι βρίσκεται μόνο στο Petrus, για τη γη που είναι αφιερωμένη στην παραγωγή κρασιού, ο λόφος Petrus είναι ο μοναδικός λόφος εξ ολοκλήρου από πηλό.

Κατά τη συγκομιδή, τα μούρα συλλέγονται ένα τη φορά. Ο καρπός είναι πάντα 100% αποραγισμένος. Ξεκινώντας με το τρύγο του 2009, ένας οπτικός ταξινομητής (optical sorter) αντικατέστησε μέρος της διαλογής με τα χέρια.

Τα σταφύλια συνθλίβονται ήπια πριν την οινοποίηση, η οποία λαμβάνει χώρα σε συνολικά 12 παραδοσιακές τσιμεντένιες δεξαμενές ελεγχόμενης θερμοκρασίας. Οι δεξαμενές κυμαίνονται από 50 εκατόλιτρα έως 130 εκατόλιτρα. Τα δώδεκα δοχεία επιτρέπουν την ξεχωριστή οινοποίηση για κάθε αγροτεμάχιο.

Σήμερα, η πρακτική είναι μια σύντομη διαβροχή μιας ή δύο ημερών πριν από τη ζύμωση. Προηγουμένως, η διαβροχή διαρκούσε 15 έως 21 ημέρες. Η εκχύλιση γίνεται με αντλίες. Το 50% του χυμού αντλείται το πρωί. Ο υπόλοιπος χυμός αντλείται αργότερα το ίδιο βράδυ. Μετά την ολοκλήρωση της αλκοολικής ζύμωσης, ο χυμός περνά από μηλογαλακτική ζύμωση.

Μόλις τελειώσει η μηλογαλακτική ζύμωση, οι δεξαμενές που θεωρούνται άξιες να εμφιαλωθούν ως Petrus αναμειγνύονται και τοποθετούνται κατά μέσο όρο σε 50% νέα γαλλικά δρύινα βαρέλια για 18-20 μήνες. Τα βαρέλια ατμίζονται πριν από τη διαδικασία ωρίμανσης για να αποφευχθεί η ανάγκη συμπλήρωσης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ωρίμανσης.

Στο Petrus, μεγάλα ποσοσοστά νέας δρυός δεν ήταν ποτέ μέρος της διαδικασίας παλαίωσης στο βαρέλι, με εξαίρεση μια σύντομη, πειραματική περίοδο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Πριν από τη δεκαετία του 1960 χρησιμοποιήθηκε πολύ λίγη νέα δρυς για τη διαδικασία παλαίωσης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ίσως το 10-15% του κρασιού ωρίμαζε σε νέα δρυ.

Ωστόσο, για μερικά χρόνια, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, το κρασί παλαίωνε σε 100% νέα, γαλλική βελανιδιά για τουλάχιστον ένα μέρος της παραγωγής. Γρήγορα όμως αποφασίστηκε ότι ήταν πάρα πολύ για το κρασί. Εάν προστίθεται κρασί πίεσης, προστίθεται μόνο στο κρασί κατά την τελική ανάμιξη.

Δεν υπάρχει δεύτερο κρασί στο Petrus. Οι παρτίδες που απορρίπτονται πωλούνται ως generic Pomerol. Και ναι, εκεί όπου καταλήγει ο αποχαρακτηρισμένος χυμός του Petrus, είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά σε όλο το Μπορντό.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η αυξημένη επιλογή μέσα στα χρόνια, έχει πραγματικά μειώσει την ποσότητα του κρασιού στο Petrus. Για παράδειγμα, κατά τη δεκαετία του 1970 οι μέσες αποδόσεις ήταν κοντά στα 70 εκατόλιτρα ανά εκτάριο. Σήμερα, η παραγωγή είναι σχεδόν το μισό από ό, τι είχε προηγουμένως με μέσες αποδόσεις 40 εκατόλιτρων ανά εκτάριο. Η μέση παραγωγή του Petrus ανέρχεται σε 2.500 κιβώτια ετησίως.

Τα καλύτερα Vintage του Petrus: 2018, 2017, 2016, 2015, 2014, 2012, 2010, 2009, 2008, 2006, 2005, 2001, 2000, 1998, 1995, 1990, 1989, 1092, 1975, 1971, 1970,1964, 1961, 1959, 1955, 1953, 1950, 1949, 1948, 1947, 1945, 1929, 1928 και 1921.

Εάν επιθυμείτε να αγοράσετε παλαιότερα μπουκάλια Petrus, έχετε τα μάτια σας 24!!!. Το Petrus είναι το πιο παραχαραγμένο κρασί στον κόσμο. Επίσης πολύ λίγα μεγάλα μεγέθη φιαλών εμφιαλώθηκαν από το οινοποιείο. Αποφύγετε τα. Και η ποσότητα των αυθεντικών φιαλών του Petrus του 1975 είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Θα πρέπει να αγοράσετε αυτά τα κρασιά μόνο από επαληθεύσιμες πηγές.