“Αίθριον” ένα απίθανο γαστρονομικό ταξίδι πίσω στον χρόνο

Η Κυριακάτικη μας απόδραση, αυτή τη φορά, μας οδήγησε μόλις 32 χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη. Σε μια περιοχή αρκετά γνώριμη σε πολλούς, αφού είναι γνωστή για την μαγευτική θέα που προσφέρει από τον περίφημο φάρο της -ο οποίος αποτελεί πλέον μνημείο και είναι ένας από τους 25 διατηρητέους της χώρας- , αλλά και γνωστό spot για λάτρεις του kitesurf, λόγω των αέρηδων που αναπτύσσονται χάριν της ιδιαίτερης μορφολογίας.

Ένας ακόμα λόγος που πολλοί επισκέπτονται το Αγγελοχώρι είναι η λιτότητα του τοπίου με φόντο το ηλιοβασίλεμα πάνω από τα σχεδόν ροζ νερά που έρχονται σε αντίθεση με τη θέα των λευκών λόφων από συσσωρευμένο αλάτι, στην περιοχή των αλυκών.

Βέβαια σε μένα η περιοχή αυτή θυμίζει και κάτι παραπάνω: τις επίπονες προπονήσεις, στα εφηβικά μου χρόνια, όταν με την θρυλική εκείνη ομάδα των συναθλητών μου της ποδηλασίας του ΠΑΟΚ, είχαμε καθημερινό Check point στο σημείο αυτό.

Υπάρχει όμως ένας ακόμα λόγος που αξίζει να επισκεφτείτε το Αγγελοχώρι: το «Αίθριον».
Το Αίθριο στην αρχαιότητα ήταν το ξέφωτο ανάμεσα στα σπίτια που συναθροίζονταν για να απολαύσουν το καλό φαγητό. Το «Αίθριο» του κ. Αργύρη Τσισλιάνη, βρίσκεται στο 2ο χιλιόμετρο του δρόμου Αγγελοχωρίου – Μηχανιώνας. Ένα surreal restaurant, που η εξωτερική του όψη σε καμία περίπτωση δεν σε προετοιμάζει για αυτό που πρόκειται να γευτεί ο ουρανίσκος σου.

Μπαίνοντας η εικόνα του μακρόστενου φωτεινού χώρου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε στολισμό δεξίωσης και στολισμό γάμου, ενώ η ανομοιομορφία των κουρτινών και της χρονικής προέλευσης των φωτιστικών, αλλά και των επίπλων που διακοσμούν την αίθουσα, δίνουν την δική τους πινελιά στην ιδιαιτερότητα του χώρου. Στο βάθος ένας προτζέκτορας παίζει εικόνες και αποσπάσματα ταινιών που συνοδεύονται από τραγούδια και soundrack περασμένων δεκαετιών, ενώ τα τραπέζια είναι διακοσμημένα με χαρτοπετσέτες σε σχήμα νούφαρο που τις διπλώνει μόνος του ο κ. Αργύρης μια- μια σε διάφορα σχήματα κάθε φορά: «Τις μέρες που δεν έχει δουλειά διπλώνω χαρτοπετσέτες. Χρειάζομαι 1΄ λεπτό για τη καθεμία και αν έχω γάμο 300 ατόμων, θέλω 300 λεπτά μόνο για τις χαρτοπετσέτες», μας λέει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Αργύρης, ένας γλυκός, πρόσχαρος και ευγενικός άνθρωπος, μας υποδέχτηκε με το ζεστό του χαμόγελο πριν καλά-καλά προλάβουμε να καθίσουμε. Αφού μας ενημέρωσε για τους καταλόγους και τις προσφορές, μας άφησε τον απαραίτητο χρόνο για να αποφασίσουμε και έδωσε εντολή να βάλουν μπρος το ψωμί. Ναι, κι όμως το ζυμώνουν κάθε μέρα μόνοι τους, το ψήνουν και το κόβουν μπροστά σου ζεστό και αφράτο! Άλλωστε είναι ένα από το hot-points του μαγαζιού, ενώ δε δίστασε να μας δώσει και την συνταγή –« χωρίς τελίτσες» όπως είπε- για τους αναγνώστες του Oinos– θα την βρείτε στο τέλος του άρθρου-.

Αν ρωτούσαμε τον κύριο Αργύρη σε ποια εποχή θα ήθελε να ζήσει, πιθανότατα θα μας έλεγε τον 17ο αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Louis XIV, όπου η Γαλλία γνώρισε την πιό ένδοξη εποχή της. Ο Louis XIV, γνωστός σαν ο «Sun King», έμεινε στην ιστορία για τις φιλανθρωπίες του και την προστασία των Τεχνών αλλά και την αγάπη του στο «Ευ Ζην»

Ο κ. Αργύρης σερβίρει τα πάντα με τα γάντια… βλέπετε είναι και η κυρά Ελένη που έχει θέμα με την καθαριότητα. Ποια είναι η κυρά Ελένη; Όπως μας απάντησε ο κ. Αργύρης πριν την γνωρίσουμε είναι η σύζυγος και η κολώνα του μαγαζιού. «Δεν ξέρω τι θα γίνει αν πάθει κάτι η κυρά Ελένη. Όλα εκεί στηρίζονται!» μας είπε χαρακτηριστικά και μας περιέγραψε τον σχολαστικό τρόπο με τον οποίο η ιδία επιμελείται τα πάντα μέσα στην κουζίνα.

Το μαγαζί μετρά 13-14 χρόνια, από τότε που ο κ. Αργύρης παράτησε την άλλη του αγάπη, τον κινηματογράφο Αριστοτέλειο, κάτω από το ΚΘΒΕ, όπου εκεί αφιέρωσε πολλά χρόνια και φεύγοντας άφησε ένα κομμάτι του εκεί. Ωστόσο το μαγαζί λειτουργεί αποκλειστικά από το μεράκι του και την αγάπη του για αυτό που κάνει, πράγμα το οποίο το καταλαβαίνεις από το πρώτο λεπτό που ξεκινάει να σε περιποιείται. Γιατί μιλάμε για πραγματική περιποίηση, όχι για ένα τυπικό σερβίρισμα, αλλά για μια ιεροτελεστία.

Πολλά πιάτα τα φτιάχνει μπροστά στον πελάτη και τα περισσότερα τα σερβίρει ανοίγοντας τις «καμπάνες», κάνοντάς σε να νιώθεις βασιλιάς. Σε κάθε πιάτο αναγνωρίζεις την εντιμότητα και την συνέπεια σε αυτό που κάνουν ο κ. Αργύρης με την κυρά Ελένη. Υπάρχουν οι τακτικοί πελάτες, οι συστημένοι πελάτες και οι τοπικοί οι οποίοι προτιμούν το «Αίθριο» για ένα επίσημο τραπέζι. Σπάνια δουλεύει με περαστικούς, γιατί απλά απ’ έξω δεν περνάει ψυχή.

Μοναδικό τους παράπονο, η αδιαφορία του δήμου, των τοπικών παραγόντων και της πολιτείας. Μοναδική τους ανταμοιβή, όπως χαρακτηριστικά λέει ο κ. Αργύρης είναι τα θετικά σχόλια των πελατών σ’ αυτή τη «κατάθεση ψυχής» όπως περιγράφει συγκινημένος ό ίδιος το μαγαζί του. Επίσης, μας λέει, «υπάρχουν πράγματα που δεν πληρώνονται με τίποτα, όπως, όταν κάθεσαι μόνος ένα βροχερό πρωινό εδώ, κοιτάς τη θάλασσα και ακούς στο ραδιόφωνο για το μποτιλιάρισμα στην Τσιμισκή. Τέτοιες στιγμές είμαι ευτυχισμένος.» Ενώ κάπου εδώ θέλω να σημειώσω ότι αγαπήσαμε πολύ τις ατάκες του κ. Αργύρη «έργο τέχνης» κάθε φορά που ήθελε να περιγράψει κάτι εκπληκτικό και «κατάθεση ψυχής» κάθε φορά που μιλούσε συγκινημένος για το εγχείρημα του.

Τι να σας πούμε για τα πιάτα; Αυθεντικές γεύσεις που βγάζουν πολλή αγάπη και συναίσθημα, θυμίζουν οικείες γεύσεις μαγειρεμένες από την «μαμά» σερβιρισμένα με επαγγελματική προσέγγιση. Μπορεί η τοποθεσία να αδικεί το μαγαζί, αλλά δεν ξέρω αν ο κ. Αργύρης είχε το ίδιο μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αν θα είχε το ίδιο μεράκι και την ίδια «κατάθεση ψυχής» για όλα αυτά που κάνει. –Ουπς είναι κολλητικό-

Ακούγοντας πασίγνωστα soundtrack, όπως The Godfather, Un homme et une femme αλλά και μην τον ρωτάς τον ουρανό του Μάνου Χατζηδάκη από την ταινία «το νησί των γενναίων», απολαύσαμε τις γευστικές δημιουργίες της κυρίας Ελένης, σερβιρισμένα με επιδεξιότητα από τον κ.Αργύρη.

Εκτός των άλλων, παστουρμαδόπιτα, σαλάτα σαντορίνης, μανιτάρια σβησμένα με κρασί, φιλέτο κοτόπουλο γεμιστό με φέτα, αρνάκι στη γάστρα ήταν μόνο κάποια από τα υπέροχα πιάτα που γευτήκαμε.

Όσο δε για τα κρασιά; Μπορεί να δυσκολεύεται να πουλήσει εμφιαλωμένα κρασιά γιατί δεν θέλει να επιβαρύνει τον λογαριασμό του κάθε πελάτη, ωστόσο διαθέτει μια αξιοπρεπή παρακαταθήκη με πολύ καλά συντηρημένες παλαιωμένες φιάλες από την δεκαετία του 1990, που κάποιες απ’ αυτές δεν κυκλοφορούν καν στην αγορά πια. Εμείς απολαύσαμε μια εκπληκτική Ράψανη του 1997 που συνόδευσε απόλυτα τα «έργα τέχνης» που γευτήκαμε.

Συνταγή ψωμιού:
-70% κίτρινο αλεύρι
-30% λευκό αλεύρι
-3 ξηρές μαγιές
-1,5 κουτ.γλ. αλάτι
-5 κουτ. γλ. Ζάχαρη
-ρίγανη (προαιρετικό)
-650γρ χλιαρό νερό
Πλάθουμε καλά και αφήνουμε το ζυμάρι να ηρεμίσει για 3-4 ώρες
Μετά ραντίζουμε με λάδι και ξαναπλάθουμε
Φτιάχνουμε τα φραντζολάκια στο σχήμα που επιθυμούμε και ψήνουμε για 40 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Κτήμα Αίθριον 2 χλμ. Ν.Μηχανιώνας – Αγγελοχωρίου.

Τηλ, 23920 57530