Οινοποιείο Μπαϊρακτάρη στόχος, η συνεχής εξέλιξη στην ποιότητα

Το οινοποιείο του Χρήστου Μπαϊρακτάρη είναι ένα από τα πιο καινούργια στην ζώνη ΠΟΠ Νεμέα.

Για αρκετές γενιές, η οικογένεια έχοντας στην κατοχή της γύρω στα 120 στρέμματα γης, τα 7 από τα οποία είναι αυτόριζα και προφυλλοξηρικά, καλλιεργούσε τα αμπέλια της και πουλούσε τον καρπό στους διάφορους οινοποιούς της περιοχής. Όπως λέει ο Χρήστος Μπαϊρακτάρης «αρχή του τέλους ήταν η κάκιστη για την Νεμέα χρονιά του 2004. Οι απανωτές βροχές πριν και κατά την διάρκεια του τρυγητού αλλά και η σήψη, σχεδόν κατέστρεψαν την σοδειά. Κανείς δεν ήθελε αυτά τα μισοκατεστραμένα σταφύλια εκτός από τον συνεταιρισμό, που τα αγόραζε όμως σε εξευτελιστική τιμή. Αλλά δεν έφτανε μόνον αυτό», συμπληρώνει. «Αφού τρυγήσαμε και φορτώσαμε τα φρούτα για να τα παραδώσουμε, περιμέναμε δύο εικοσιτετράωρα στον δρόμο, σε μια ουρά μήκους αρκετών χιλιομέτρων από εκατοντάδες άλλους παραγωγούς ενώ τα σταφύλια σάπιζαν όλο και περισσότερο. Τα έσοδα δεν κάλυψαν, εκείνη την εποχή, ούτε το μισό του κόστους καλλιέργειας». 

Απόγνωση, στεναχώρια, θυμός αλλά και πείσμα. Το πείσμα ήταν αυτό που τον έσπρωξε να πάρει την μεγάλη απόφαση να διαχειριστεί όχι μόνο το αμπέλι αλλά και το φρούτο, να κάνει και να εμπορευτεί το δικό του κρασί.

Το ρίσκο ήταν τεράστιο, αλλά το 2005, με μια μόνο δεξαμενή, κάνει το πρώτο του κρασί από Αγιωργίτικο το οποίο εμπορεύεται ο ίδιος στην γύρω περιοχή. Το αποτέλεσμα όπως λέει «ήταν περισσότερο από ενθαρρυντικό. Έτσι ξεκίνησε ο σχεδιασμός και η κατασκευή του σημερινού υπερσύγχρονου οινοποιείου, που ολοκληρώθηκε το 2008, ταυτόχρονα με την πρώτη του εμφιάλωση».

H επιλογή του τόπου, ήταν στρατηγική. Βρίσκεται παρυφές της πόλης της Νεμέας, στη νότια είσοδο και ανάμεσα στο πέρασμα που δημιουργείται από τους δύο επιβλητικούς βραχώδεις όγκους όπου είναι σκαλισμένη η Παναγία του βράχου απ’ τη μια και η εκκλησία της Αναλήψεως από την άλλη.

Το οινοποιείο σχεδιάστηκε ώστε να είναι επισκέψιμο για το κοινό. Ο Χρήστος Μπαϊρακτάρης πιστεύει πως ο οινοτουρισμός μπορεί να προσδώσει επιπλέον έσοδα και είναι σίγουρος πως η σωστή φιλοξενία και η προβολή των άλλων προϊόντων της Νεμέας, όπως η σταφίδα, το λάδι αλλά και τα υποπροϊόντα του κρασιού, το ξύδι και το πετιμέζι, μαζί με τις τοπικές γαστρονομικές συνήθειες, μπορούν να αναδείξουν ακόμη περισσότερο την περιοχή και το κρασί που παράγεται εκεί. Ήδη στο οινοποιείο γίνονται και γευστικές δοκιμές λαδιού και σταφίδας.

«Είμαι πεπεισμένος πλέον πως η Οινική Νεμέα θα μπορέσει να ωφεληθεί πάρα πολύ αν εκμεταλλευτεί την παρουσία των χιλιάδων ξένων και Ελλήνων επισκεπτών στους κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, όπως η Αρχαία Νεμέα, οι Μυκήνες, η Αρχαία Κόρινθος και φυσικά τα αναρίθμητα θαλάσσια θέρετρα που γίνονται πόλος έλξης το καλοκαίρι». 

Όπως αποκαλύπτει, «όταν το οινοποιείο ολοκληρώθηκε φάνταζε τεράστιο στα μάτια του. Τώρα, μόλις 6 χρόνια αργότερα, είναι αρκετά μικρό για να καλύψει τις ανάγκες ζήτησης της αγοράς για τα κρασιά μας. Ήδη βρίσκεται στο στάδιο της επέκτασης που όμως είναι συγκεκριμένη και ορισμένη, γιατί ο απώτερος στόχος είναι η συνεχής εξέλιξη στην ποιότητα».

Τα σταφύλια που οινοποιεί από Αγιωργίτικο μόνο, ξεπερνά σε βάρος τους διακόσιους τόνους και προέρχονται από ιδιόκτητα αμπέλια στο Κούτσι (η σημαντικότερη για πολλούς υπο-ζώνη της Νεμέας) και από συνεργαζόμενους παραγωγούς, κατά βάση από την ίδια περιοχή. Το Chardonnay, το Sauvignon Blanc και το Μοσχάτο Αλεξανδρείας που αποτελούν το blend του ‘Μονόλιθος’, προέρχονται από την Σκοτεινή Αργολίδος, από αμπέλια που βρίσκονται σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων. Το Μοσχοφίλερο για την ομώνυμη ετικέτα, προέρχεται από τα Αγιωργίτικα της Μαντινείας, μια επίσης σημαντική υπο-ζώνη της περιοχής εκείνης.

Ο Μπαϊρακτάρης κάνει λόγο και για μια ακόμη σημαντική αλλαγή. Αρχίζει να βλέπει την διαχείριση του αμπελιού με τα μάτια του οινοποιού, γεγονός που αλλάζει εντελώς και τον τρόπο καλλιέργειας. Περισσότερη και καθημερινή φροντίδα και φυσικά χαμηλότερη παραγωγή. όπως λέει, «για να έχεις ποιοτικό σταφύλι, με μεγάλη συμπύκνωση και υψηλά ποσοστά οργανοληπτικών στοιχείων, χρειάζεται συγκεκριμένη διαχείριση των φυτών και ελεγχόμενη υδατική καταπόνηση. Δεν μπορείς να κάνεις ποιοτικό κρασί χωρίς ποιοτικό φρούτο». 

Πιστεύει πολύ στις δυνατότητες του Αγιωργίτικου που καλλιεργείται στην Νεμεάτικη γη και θεωρεί πως η ποικιλία αυτή, έχει πολλές και ανεξερεύνητες ακόμη πτυχές. Όσο για τον πράσινο τρύγο, άποψή του είναι ότι δεν ταιριάζει εδώ. Απώτερο προσωπικό του στοίχημα είναι να κάνει κάποια στιγμή το δικό του μεγάλο κρασί από αυτή την ποικιλία.

«Παγκόσμια η φήμη και η θέση του Ελληνικού κρασιού βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερη θέση από αυτή που του αρμόζει και χρειάζονται πολλές προσπάθειες ακόμη για να βρει τον δρόμο του». «Ευτυχώς», όπως λέει, «τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες προς την σωστή κατεύθυνση και με προσεκτικό σχεδιασμό, γεγονός που ήδη έχει δώσει θεαματικά αποτελέσματα».

Τη Νεμέα της επόμενης πενταετίας, θέλει να την φαντάζεται σαν μια περιοχή με αλματώδη τουριστική ανάπτυξη, με καλαίσθητα ξενοδοχεία και καταλύματα, εστιατόρια υψηλού επιπέδου που θα αναδεικνύουν την τοπική γαστρονομία, βασισμένη στα τοπικά προϊόντα και στις πρώτες ύλες της Νεμεάτικης γης. Και φυσικά, άρτια οργανωμένα οινοποιεία που να μπορούν να υποδεχτούν να ξεναγήσουν και να μυήσουν τους επισκέπτες, στην μαγεία του κρασιού της. 

Από τα κρασιά του κτήματος που δοκιμάστηκαν, ξεχώρισαν:

Νεμέα 2010, Μπαϊρακτάρη (ΠΟΠ Νεμέα)

Μέτριο πορφυρό χρώμα με συμπυκνωμένα αρώματα βύσσινου, αποξηραμένου δαμάσκηνου, βανίλιας, μόκας και νότες δρυός. Ωραία αίσθηση στο στόμα, ντελικάτο με πλούσια παρουσία μικρών κόκκινων φρούτων στην παλέτα και υψηλή περιεκτικότητα σε λεπτόκοκκες, ώριμες τανίνες. Ισορροπημένο, στρογγυλό με επίμονο φρουτώδες τελείωμα.

Αγιωργίτικο 2013, Κτήμα Μπαϊρακτάρη (ΠΟΠ Νεμέα)

Ρουμπινί, νεαρό με έντονα αρώματα φρέσκων βατόμουρων, κερασιών και δαμάσκηνων. Ελαφρές νότες φυτικότητας και κανέλας. Καλή οξύτητα, μέτριες και μαλακές τανίνες. Ευχάριστο και φρουτώδες τελείωμα. Ένα κρασί γεμάτο φρεσκάδα και ζωντάνια, φτιαγμένο για να καταναλώνεται στα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής του.

Μοσχοφίλερο 2013, Κτήμα Μπαϊρακτάρη (ΠΓΕ Πελοπόννησος)

Ανοιχτό αχυροκίτρινο με γκρι ανταύγειες. Έντονα αρώματα λεμονιού και lime, λευκών λουλουδιών και κόρας ψωμιού. Υψηλή και δροσιστική οξύτητα, ελαφρύ σώμα με εκρηκτική ένταση αρωμάτων τριαντάφυλλου και λευκόσαρκου ροδάκινου στην παλέτα. Καλή αρωματική επίγευση με νεύρο και δύναμη. 

Στέφανος Κόγιας IHCW